Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koninie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 354/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Turku z dnia 10 lipca 2023r., sygn. akt II K 288/22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

xxx

xxxxxxxxxxx

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

xxxxx

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a mianowicie art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez dowolną, sprzeczną z zebranym materiałem dowodowym oceną zebranego w sprawie materiału dowodowego, naruszającą zasady prawidłowego rozumowania i wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego i przyjęcie, że:

- oskarżona w zakresie przypisanych jej czynów działała umyślnie zamiarem bezpośrednim, o czym mają świadczyć wiarygodne zeznania pokrzywdzonej co do okoliczności i charakteru zachowań oskarżonej takie jak m.in. wyłudzenie pieniędzy poprzez wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania z uwagi na stan intelektualny pokrzywdzonej, jej nierozumienie sytuacji i konsekwencji czynów oraz za pomocą wprowadzenia w błąd pokrzywdzonej obietnicami spłaty pożyczek w zamian za udzielenie pomocy, podczas gdy ocena postawy oskarżonej nie pozwala na wniosek, że w dacie powstania zobowiązań, jak również w okresie po ich zaciągnięciu (kiedy oskarżona spłacała zobowiązania) chciała osiągnięć korzyść majątkową z pokrzywdzeniem M. G.;

- zeznania pokrzywdzonej należy uznać za jasne i konsekwentne co do okoliczności popełnienia czynów przez oskarżoną i z których jednoznacznie wynika, że została wprowadzona w błąd prze oskarżoną, iż w zamian za pomoc weźmie dla oskarżonej pożyczki, które I. P. zobowiązała się spłacać, ponieważ uległa namowom oskarżonej, podczas gdy oskarżona kwestionowała opinię biegłego odnoszącą się do zeznań pokrzywdzonej, ponieważ odtworzona przez pokrzywdzoną rzeczywistość w postępowaniu przygotowawczym i sądowym różniła się od siebie, w szczególności w zakresie w jakim zeznawała ona o zachowaniu oskarżonej wobec niej, jej znajomości w placówkach pożyczkowych czy samego przebiegu zdarzeń i zawieraniu umów;

- wyjaśnienia oskarżonej nie są wiarygodne i są odosobnione wobec zebranego materiału dowodowego pomimo, iż w aktach sprawy złożone są liczne dokumenty na fakt długotrwałych spłat zobowiązań pieniężnych przez oskarżoną, które nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron, a także zeznań pracowników placówek pożyczkodawców, którzy zeznawali, że pokrzywdzona sama ustalała warunki zawieranych umów, podczas gdy oskarżona brała w tych sytuacjach bierny udział, które to zeznania nie były przez sąd kwestionowane;

2.  obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a mianowicie art. 170§1 pkt 2 w zw. z art. 201 w zw. z art. 6 k.p.k. poprzez oddalenie przez sąd I instancji uzupełniającej opinii biegłego psychologa w zakresie jej zdolności do postrzegania i odtwarzania spostrzeżeń pokrzywdzonej, która rzutuj na wiarygodność świadka, w szczególności co do odmiennych zeznań w zakresie roli oskarżonej w zdarzeniu będących podstawą do postawionych jej w niniejszej sprawie zarzutów, uznając że okoliczności te zostały już wykazane, tym samym odmawiając oskarżonej występującej wcześniej bez obrońcy, zatem bez jej reprezentowania w toku przeprowadzonych czynności przesłuchania pokrzywdzonej z udziałem biegłego i możliwością bezpośredniego zadania pytań i wyjaśnienia wątpliwości i uzupełnienia opinii, a tym samym ograniczania jej prawa do obrony;

3.  błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mającego wpływ na jego treść, a mianowicie, że oskarżona działała umyślnie z zamiarem oszustwa wobec pokrzywdzonej M. G. wyzyskując jej zaufanie, podczas gdy z akt przedmiotowej sprawy, w szczególności zeznań pokrzywdzonej, wyjaśnień oskarżonej I. P. oraz dokumentów wpłat wynika, że strony zawarły ustną umowę na mocy której pokrzywdzona, która znała sytuację finansową oskarżonej zaciągnęła zobowiązania pieniężne, w których spłacie wedle swoich możliwości będzie jej pomagać oskarżona, co też czyniła, ponadto część środków pozostała w dyspozycji pokrzywdzonej, skutkiem czego sąd I instancji błędnie zastosował art. 286§1 k.k. i uznał winę oskarżonej za oba zarzucane jej czyny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐zasadny

☐częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja wywiedziona przez obrońcę oskarżonej okazała się niezasadna.

Sąd I instancji prawidłowo zgromadził pełen materiał dowodowy, który następnie poddał właściwej, zgodnej z zasadami opisanymi w art. 7 k.p.k. ocenie.

W szczególności sąd rejonowy zasadnie uznał za wiarygodne zeznania świadka M. G.. Były one bowiem konsekwentne i przekonujące przy uwzględnieni stwierdzonego u tego świadka pogranicza upośledzenia umysłowego. Wiarygodność tych zezna znalazła potwierdzenie w treści opinii biegłego psychologa złożonych na piśmie i ustanie do protokołu rozprawy głównej. Także przedmiotowa opinia jest pełna, jasna, nie zawiera błędów logicznych i tym samym konieczność ponownego powoływania biegłego miałaby wynikać w zasadzie tylko z tego powodu, iż oskarżona ustanowiła obrońcę z wyboru dopiero po przesłuchaniu pokrzywdzonej i biegłego w toku przewodu sądowego. Wniosek taki nie może być uwzględniony, albowiem takie działania oskarżonego implikowałoby niezasadne przedłużenie postępowania i powtarzanie czynności procesowych jedynie z tej przyczyny, że ustanowił on obrońcę z końcowej fazie postępowania, przy czym nie zachodzi w niniejsze j sprawie obrona obligatoryjna, oskarżona mogła bronić się samodzielnie, a więc nie zostały na żadnym etapie procesu naruszone jej prawa do obrony.

Odnosząc się do okoliczności spłacania przez oskarżoną pożyczek podkreślić należy, że dokonała ona łącznie spłaty na kwotę około 13.000 złotych odnośnie pożyczek zaciągniętych w (...) S.A. i (...), uwzględniając dokumenty przedłożone przez obrońcę oraz informacje instytucji finansowych, pokrzywdzonej oskarżona przekazała zaś 2000 złotych na węgiel. Uwzględniając więc treść zarzutu 3 zawartego w apelacji, uznając, że oskarżona zawarła z pokrzywdzona ustną umowę, stwierdzić należy, iż I. P. w ten sposób doprowadziła M. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem – doprowadziła ją bowiem do zawarcia umów na mocy, których zaciągnęła pożyczki na kwotę przekraczającą 40.000 złotych (pożyczka udzielona rzez (...) została bowiem częściowo przeznaczona na spłatę innych zobowiązań), z której otrzymała jedynie 2000 złotych i oskarżona nie wywiązała się z umowy polegającej na tym, że miała spłacić zobowiązania, zaciągnięte przez pokrzywdzoną.

Przy tym oskarżona nie miała zdolności kredytowej, nie mogła zawrzeć umów na swoje nazwisko, od daty zawarcia umów działała więc z zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowej, w celu uzyskania środków, których na innej drodze nie mogłaby otrzyma i nie mając możliwości spłaty przedmiotowych pożyczek.

Zarzut nr 1 apelacji jakoby oskarżona brała bierny udział w sytuacjach, w których pokrzywdzona sama ustalała warunki umów, należało uznać za co najmniej sprzeczny z materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie, i tak: świadek I. F. zeznała, iż pani I. pokazywała umowy z innych banków, wyjęła je z teczki, ja wywnioskowałam, że pomaga pani M. (k. 347v), świadek K. M. podała, iż umowa zawarta została w domu pokrzywdzonej, tam była obecna oskarżona, to ona otworzyła drzwi, pokrzywdzona wielokrotnie do niej się zwracała (k. 127). Zauważyć też należało, iż osoby reprezentujące pożyczkodawców, aby nie narazić się na odpowiedzialność chociażby cywilną lub pracowniczą nie mogły wprost przyznać, iż zawarły umowy z osobą nie w pełni świadomą podejmowanych czynności prawnych, dotkniętą obniżoną sprawnością intelektualną. Ponadto w przypadku umowy zawartej z F. Bank kwota pożyczki została przelana na kontro oskarżonej, w samych umowach znajdowały się też inne dane I. P. – adres mailowy, numery telefonów. Wreszcie zważywszy na deficyty intelektualne M. G. było wręcz nieprawdopodobne w świetle zasad wiedzy i doświadczenia życiowego, aby to ona samodzielnie negocjowała warunki i zawierała przedmiotowe umowy, a rola oskarżonej każdorazowo sprowadzała się jedynie do biernego uczestnictwa w tych zdarzeniach.

Wniosek

Zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie skarżonej od zarzucanych jej czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadne były zarzuty apelacyjne, a więc brak było również podstaw, aby dokonać zmiany zaskarżonego orzeczenia zgodnie z wnioskiem zawartym w przedmiotowym środku odwoławczym.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

xxxxx

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i sprawstwo oskarżonej.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wina, sprawstwo oskarżonej nie budzą wątpliwości sądu odwoławczego i nie wymagały w tym zakresie ingerencji tegoż sądu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

xxx

Zwięźle o powodach zmiany

xxx

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art. 624 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżoną w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, kierując się w tym zakresie sytuacją materialną I. P., która nie pozwala na uiszczenie tych należności.

1PODPIS

Robert Rafał Kwieciński

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Sprawstwo, wina

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

Zmiana