Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koninie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 37/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. G.

W dniu 15 września roku w K. w mieszkaniu przy ul. (...) działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim poprzez zadanie J. S. ciosu nożem w okolice oczodołu prawego i policzka prawego, spowodował u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci istotnego zeszpecenia, to jest deformacji powieki dolnej oka prawego zaburzającej kształt szpary powiekowej oraz rozległą szpecącą bliznę w obrębie policzka prawego.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Karta karna (k. 44-49v)

Wywiad środowiskowy (k. 217-220v)

Opinia z zakładu karnego (k. 241-241v)

Jako dokument urzędowy nie budzi wątpliwości Sądu, a przy tym nie był kwestionowany przez strony.

Jako dokument sporządzony na podstawie wywiadu przeprowadzonego przez kuratora sądowego nie budził wątpliwości Sądu, a przy tym nie był kwestionowany przez strony.

Jako dokument sporządzony przez dyrektora aresztu śledczego w O. nie budził wątpliwości Sądu, a przy tym nie był kwestionowany przez strony.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

xxx

xxx

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

xxx

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Ad. I: art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

M. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony M. G. swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 156 § 1 pkt 2 k.k., jego sprawstwo i wina nie budzi wątpliwości Sądu. Oskarżony przyznał się do zarzucanego czynu, a w toku postępowania wina i sprawstwo oskarżonego nie były kwestionowane. Sąd przyjął kwalifikację prawną czynu z art. 156 § 1 pkt 2 k.k., bowiem z opinii sądowo-lekarskiej z dnia 1 listopada 2024 r. (k. 199) wynika, że obrażenia, jakich doznał pokrzywdzony spowodowały u niego ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postaci istotnego zeszpecenia (deformacja powieki dolnej oka prawego zaburzająca kształt szpary powiekowej oraz rozległa szpecąca blizna w obrębie całej długości policzka prawego) w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.k. Sąd zmienił opis czynu w ten sposób, iż uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 15 września 2024 r. w K. w mieszkaniu przy ul. (...) działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim poprzez zadanie J. S. ciosu nożem w okolice oczodołu prawego i policzka prawego, spowodował u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci istotnego zeszpecenia, to jest deformacji powieki dolnej oka prawego zaburzającej kształt szpary powiekowej oraz rozległą szpecącą bliznę w obrębie policzka prawego, to jest przestępstwa z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. Sąd wyeliminował z opisu czynu okoliczność dot. narażenia J. S. na wystąpienie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią innego ciężkiego kalectwa, to jest utraty narządu parzystego jakim jest gałka oczna, uznając, iż nie można w tym przypadku przyjąć kumulatywnego zbiegu przepisów z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zb. z art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. W doktrynie wskazuje się bowiem, że jeżeli niebezpieczeństwo jest spowodowane umyślnie (art. 160 § 1 lub 2), a śmierć lub uszczerbek na zdrowiu - nieumyślnie (art. 155 albo 156 § 2), zachodzi kumulatywny zbieg przepisów ustawy (art. 11 § 2). W pozostałych możliwych wariantach ma miejsce pozorny zbieg przepisów ustawy, oparty na zasadzie lex consumens derogat legi consumptae, co znaczy, że art. 160 zostaje pochłonięty przez inny przepis. Dotyczy to układów: umyślne - umyślne, nieumyślne - nieumyślne. Przypadek nieumyślne - umyślne nie jest możliwy (tak L. Tyszkiewicz [w:] Kodeks karny. Komentarz, wyd. V, red. M. Filar, Warszawa 2016, art. 160). W świetle powyższego należało uznać, iż w niniejszej sprawie występuje pozorny zbieg przepisów, tj. art. 160 § 1 k.k. zostaje pochłonięty przez art. 156 § 1 pkt 2 k.k., bowiem w obu przypadkach oskarżony działał umyślnie.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

xxx

xxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

xxx

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

xxx

xxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. G.

I.

II

III

IV

I.

II

III

IV

Sąd na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.k., mając na względzie dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Popełnione przez oskarżonego przestępstwo zagrożone jest karą od 3 do 20 lat pozbawienia wolności. W ocenie Sądu, kara w wymiarze 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest karą odpowiednią z uwagi na stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Na skutek zachowania oskarżonego, który działał bez wyraźnego powodu, będąc pod wpływem alkoholu, pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci istotnego zeszpecenia (deformacja powieki dolnej oka prawego zaburzająca kształt szpary powiekowej oraz rozległa szpecąca blizna w obrębie całej długości policzka prawego). Przy wymiarze kary Sąd wziął również pod uwagę wcześniejszą karalność oskarżonego – uznając ją również za istotną okoliczność obciążającą, był on bowiem wcześniej karany aż 12 wyrokami skazującymi ,w tym również za przestępstwo podobne z art. 157§2 k.k. (k. 44-49). Okoliczność obciążająca to również negatywna opinia środowiskowa (k. 217-220). Z kolei za okoliczności łagodzące Sąd uznał fakt, iż oskarżony przyznał się do zarzucanego czynu, wyraził skruchę i przeprosił pokrzywdzonego, a także pozytywna opinia w areszcie śledczym (k. 241). W ocenie Sądu, kara pozbawienia wolności w w/w wymiarze spełni swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Obrońca oskarżonego wnosił o wymierzenie kary z zastosowaniem art. 60 § 2 k.k., tj. instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary, argumentując to okolicznością, że oskarżony przyznał się do zarzucanego czynu i przeprosił pokrzywdzonego.

Z art. 60 § 2 k.k. wynika, że Sąd może również zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w szczególnie uzasadnionych wypadkach, kiedy nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa, w szczególności: 1) jeżeli pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, szkoda została naprawiona albo pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody; 2) ze względu na postawę sprawcy, zwłaszcza gdy czynił starania o naprawienie szkody lub o jej zapobieżenie; 3) jeżeli sprawca przestępstwa nieumyślnego lub jego najbliższy poniósł poważny uszczerbek w związku z popełnionym przestępstwem. Wymienione trzy przesłanki mają wyłącznie charakter przykładów. Możliwe jest zaistnienie również innych okoliczności uzasadniających przekonanie, że nawet najniższa kara wymierzona sprawcy byłaby niewspółmiernie surowa.

Szczególnie uzasadniony wypadek zachodzi wtedy, gdy istnieją liczne okoliczności łagodzące w samym czynie, właściwości zaś i warunki osobiste sprawcy, jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu zasługują na szczególnie pozytywną ocenę (wyrok SN z 12.05.1978 r., V KR 72/78, OSNPG 1979/2, poz. 19). Przy ocenie, czy zachodzi „szczególnie uzasadniony wypadek”, należy zatem brać pod uwagę dyrektywy wymiaru kary określone w przepisie art. 53 (Ćwiąkalski, Nadzwyczajne, s. 16; Ćwiąkalski [w:] Wróbel, Zoll I/2, s. 136 i n.). O tym, czy najniższa przewidziana kara jest niewspółmiernie surowa, decyduje nadto jej kumulacja z innymi karami i środkami (Daszkiewicz, Nadzwyczajne, s. 84). Ocena wypadku jako szczególnego powinna znajdować wsparcie w „okolicznościach nietypowych samego zdarzenia albo takich cechach sprawcy, które charakteryzują go w sposób wyjątkowo pozytywny” (wyrok SN z 15.12.2021 r., V KK 316/20, LEX nr 3343327).

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. Wprawdzie oskarżony przyznał się do zarzucanego i czynu i przeprosił pokrzywdzonego, jednakże w przedmiotowej sprawie wystąpił również szereg okoliczności obciążających oskarżonego, co wykluczało uznanie, iż zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek, o którym mowa w art. 60 § 2 k.k. Należą do nich wysoki stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, brak racjonalnej motywacji, popełnienie przestępstwa pod wpływem alkoholu, brutalne zaatakowanie pokrzywdzonego bez jakiegokolwiek, nawet najmniejszego, powodu. Wskazane okoliczności nie uzasadniały więc wyjątkowo łagodnego potraktowania oskarżonego przy zastosowaniu dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 § 2 k.k. Dodatkowo uprzednia karalność oskarżonego wskazuje, iż jego pobłażliwe potraktowanie mogłoby doprowadzić tylko do dalszej demoralizacji i nie osiągnęłoby celów stawianych przed karą.

Na podstawie art. 46 §1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego M. G. obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonego J. S. kwoty 20 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Kwota zadośćuczynienia jest adekwatna do rozmiaru obrażeń ciała u pokrzywdzonego i wyrządzonej mu krzywdy. Należy podkreślić, iż pokrzywdzony doznał istotnego i trwałego zeszpecenia, ponadto ma uszkodzoną powiekę – wymaga kontynuowania leczenia operacyjnego, ponadto z powodu przeżytej traumy psychicznej związanej z przedmiotowym zdarzeniem w dalszym ciągu nie może pracować i leczy się również u lekarza psychiatry.

Celem wzmocnienia odziaływania kary oraz mając na uwadze zabezpieczenie pokrzywdzonego przed negatywnymi działaniami oskarżonego w przyszłości, uwzględniając wyżej opisany stan psychiczny J. S., Sąd orzekł wobec M. G. środek karny w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonego J. S. na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 5 lat.

Sąd orzekł również wobec oskarżonego zakaz kontaktowania się z pokrzywdzonym J. S. bezpośrednio i pośrednio (telefonicznie i poprzez sieć internetową) na okres 5 lat.

W ocenie Sądu, zakres i czasookres tych zakazów jest adekwatny do okoliczności przypisanego oskarżonemu czynu, stopnia społecznej szkodliwości oraz stopnia winy oskarżonego. Ponadto ich orzeczenie mając na uwadze agresywne zachowanie oskarżonego jest uzasadnione.

5.  INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. G.

V.

VI.

VII.

V.

VI.

VII.

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd nakazał zwrócić świadkowi M. S. dowody rzeczowe w postaci noża długości 21 cm, ścierki i chusty wielokolorowej, wymienione w wykazie numer I/268/24/P. W sprawie zabezpieczono dowody wymienione wyżej, wobec czego konieczne było orzeczenie o ich zwrocie uprawnionej.

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd nakazał zwrócić oskarżonemu M. G. dowody rzeczowe w postaci bluzy koloru czarnego i telefonu marki O. wymienione w wykazie numer I/268/24/P.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie od dnia 16 września 2024 r., godzina 11:00.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

xxx

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII.

IX.

X.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu Sąd orzekł na podstawie art. 29 Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 2022 poz. 1184) w zw. z art. § 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 5 oraz § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 763), zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz adwokata R. M. kwotę 2.214,00 zł.

Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 16 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2022 r. poz. 11843) w zw. z §11 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U.z 2023 r., poz. 1964) zasądzono od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego J. S. wydatki związane z ustanowieniem w sprawie pełnomocnika w kwocie 1800,00 zł.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.k. zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym i opłaty, bowiem z uwagi na jego sytuację majątkową i orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności, uiszczenie tych należności byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

6.  1Podpis

Robert Rafał Kwieciński