Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koninie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 60/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Turku z dnia 28 grudnia 2023 r., sygn. akt II K 385/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

2.

Błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku i przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia w zakresie ustalenia, że R. T. działała z zamiarem bezpośrednim uchylenia się od opodatkowania podatkiem od towarów i usług za miesiąc luty i marzec 2018 r. przez niezłożenie deklaracji VAT-7 za te miesiące mimo sprzedaży towarów oraz nie przesłała Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej plików VAT_ (...) za miesiąc luty i marzec 2018 r.;

Mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazę przepisów postępowania, a mianowicie art. 7 w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego w zakresie uznania, że ponosi odpowiedzialność za niezłożenie deklaracji VAT-7 za te miesiące mimo sprzedaży towarów oraz nieprzesłanie Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej plików VAT_ (...) za miesiąc luty i marzec 2018 r., podczas gdy prawidłowa ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do jednoznacznych wniosków, że były to czynności, za które odpowiedzialny był podmiot wykonujący usługi księgowe na rzecz oskarżonej R. T. - Biuro (...), albowiem podmiot ten miał wiedzę oraz świadomość, że oskarżona w okresie zawieszenia działalności gospodarczej dokonała sprzedaży towarów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy dokonując kontroli instancyjnej podzielił stanowisko Sądu meriti, iż w sprawie nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości w zakresie sprawstwa oskarżonej, a zarzuty skarżącego w tym zakresie stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu orzekającego.

Przede wszystkim Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 k.p.k.), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy. Sąd Rejonowy przeprowadził wyczerpujące postępowanie dowodowe, wnikliwie przeanalizował zgromadzony materiał dowodowy, w następstwie czego poczynił prawidłowe i wiarygodne ustalenia faktyczne i to na nich oparł swój wyrok. Ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 k.p.k.

Kontrola instancyjna wykazała, iż wbrew stanowisku obrony, Sąd Rejonowy w prawidłowy sposób uznał, że oskarżona ponosi odpowiedzialność za nie złożenie w ustawowym terminie deklaracji VAT-7 za luty i marzec 2018 r. Jak wynika z ustaleń poczynionych przez Sąd I instancji, które Sąd odwoławczy w obecnym składzie w pełni podziela, oskarżona w okresie zawieszenia działalności gospodarczej nie przedłożyła dokumentów wykazujących sprzedaż w okresie zawieszenia przez nią działalności gospodarczej. Przesłuchany w sprawie świadek K. T., który prowadził księgowość oskarżonej zeznał, że oskarżona nie dostarczyła do biura żadnych faktur wykazujących sprzedaż w miesiącu lutym i marcu 2018 r. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że sama oskarżona R. T. w złożonych wyjaśnieniach przed Sądem podała, że z uwagi na upływ czasu nie pamięta, czy dokumenty takie zanosiła do biura rachunkowego oraz nie potrafiła wskazać, kto odpowiada za ten stan rzeczy. Z dokumentów z kontroli wynika natomiast, że oskarżona sama przedłożyła do kontroli sporne faktury, musiała więc być w ich posiadaniu. Jednocześnie oskarżona twierdziła, że deklaracje do urzędu skarbowego winno złożyć biuro (...). Apelujący powoływał się na treść korespondencji oskarżonej z K. T., w której wymieniona miała go informować o dokonanej sprzedaży w okresie zawieszenia działalności. Wprawdzie analiza treści przedłożonej korespondencji wskazuje, że oskarżona rzeczywiście miała kontakt z K. T. (również w okresie zawieszenia działalności gospodarczej), a także, iż wysłała do niego informację, że sprzedaż w lutym nie będzie zerowa, jednakże z wiadomości tych nie wynika, iż dokumenty sprzedażowe zostały rzeczywiście dostarczone przez oskarżoną do biura rachunkowego. Takich wniosków nie sposób wyprowadzić z treści przedłożonych przez obrońcę wydruków wiadomości. Biorąc przy tym od uwagę okoliczność, że oskarżona zasłaniała się niepamięcią odnośnie faktu dostarczenia do biura rachunkowego przedmiotowych dokumentów oraz stanowczemu zaprzeczeniu tej okoliczności przez K. T. oraz M. P. (która prowadziła księgowość oskarżonej zanim przejął te obowiązki K. T.), należało za Sądem Rejonowym przyjąć, iż to oskarżona nie dopełniła obowiązków rozliczenia się ze sprzedaży w okresie zawieszonej działalności, nie dostarczając do biura rachunkowego faktur VAT za okres, w którym dokonała sprzedaży. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że oskarżona R. T. od 2010 roku prowadziła działalność gospodarczą, miała zatem rozeznanie, w jaki sposób zarządzać swoją firmą, a nadto to na niej, jako właścicielu spoczywał obowiązek dopełnienia obowiązków związanych z prowadzeniem działalności. Zdaniem Sądu odwoławczego oskarżona musiała wiedzieć, że każda sprzedaż wiąże się z obowiązkiem podatkowym. Ponadto, jak słusznie wskazał Sąd I instancji, oskarżona nosząc się z zamiarem dokonania sprzedaży w okresie zawieszenia działalności, obowiązana była przed dniem rozpoczęcia wykonywania takich czynności w okresie zawieszenia, zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego, wskazując okres, w którym będzie wykonywała czynność, czego nie dopełniła. Nawet gdyby obowiązek ten scedowała na biuro rachunkowe, to z materiału dowodowego wynika, że pracownicy biura nie wiedzieli o tym, że oskarżona w okresie zawieszenia działalności będzie dokonywała sprzedaży.

W konsekwencji braku uchybień w zakresie oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, niezasadny okazał się także zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji. Wątpliwości nie budzi bowiem fakt, iż oskarżona umyślnie uchyliła się od opodatkowania podatkiem od towarów i usług za miesiąc luty i marzec 2018 r. przez niezłożenie deklaracji VAT-7 za te miesiące, mimo sprzedaży towarów oraz nie przesłała Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej plików VAT_ (...) za miesiąc luty i marzec 2018 r. Oskarżona prowadząc działalność gospodarczą od 2010 roku miała pełną świadomość, że ciąży na niej obowiązek odprowadzenia podatku od sprzedaży, czego w sposób umyślny nie dopełniła.

Z uwagi na powyższe, kontrola instancyjna doprowadziła Sąd odwoławczy do podzielenia stanowiska Sądu I instancji, iż w sprawie nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości, iż oskarżona swoim zachowaniem wypełniła znamiona przypisanego czynu, tj. przestępstwa z art. 54 § 2 k.k.s. w zb. z art. 80 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s.

Kierunek apelacji obligował Sąd odwoławczy do dokonania kontroli w zakresie wymierzonej oskarżonej kary, jednakże nie stwierdził uchybień również w tym zakresie.

Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności, Sąd odwoławczy nie znajdując przy tym uchybień określonych w art. 440 k.p.k., podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność dalszej zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia – na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej od zarzucanych jej czynów;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji, a nie znalazł przy tym uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina oskarżonej, wymierzona kara oraz rozstrzygnięcie o kosztach

0.2postępowania przed Sądem I instancji.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sprawstwo oskarżonej i wina w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów i prawidłowo ustalonego stanu faktycznego nie budzi wątpliwości Sądu odwoławczego. Oskarżona swoim zachowaniem wypełniła wszystkie znamiona przypisanego jej czynu. Wymierzona przez Sąd I instancji kara grzywny jest odpowiednia do stopnia winy oskarżonej, uwzględnia jej możliwość zarobkowe, a ponadto spełni swoje cele kompensacyjne i wychowawcze. Sąd nie dopatrzył się uchybień w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach za postępowanie przed Sądem I instancji.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

Sąd odwoławczy na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. i § 11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. G. kwotę 840 zł z tytułu zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. sąd odwoławczy zwolnił oskarżoną w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za to postępowanie.

7.  PODPIS

Agata Wilczewska