II Ka 83/22 - wyrok Sąd Okręgowy w Koninie z 2022-06-15
Sygn. akt II Ka 83/22
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
15 czerwca 2022 r.
Sąd Okręgowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: sędzia Robert Rafał Kwiecińskie
Sędziowie: Marek Ziółkowski
Anna Klimas
Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Sobieraj
przy udziale Joanny Ślesińskiej prokuratora Prokuratury Rejonowej
po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2022 r.
sprawy A. B., Z. A. (1) i R. C. (1)
oskarżonych z art. 271§3 k.k. i innych
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę ww. oskarżonych
od wyroku Sądu Rejonowego w Koninie
z dnia 29 października 2021 r. sygn. akt II K 826/18
I. Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok.
II. Zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwotach po 36,70 zł oraz opłaty za to postępowania w wysokości 580 złotych od A. B. i po 200 złotych od oskarżonych Z. A. (1) i R. C. (1).
Anna Klimas Robert Rafał Kwieciński Marek Ziółkowski
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 83/22 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
0.1.1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 29 października 2021r., sygn. akt II K 826/18 |
0.1.1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
0.1.1.3. Granice zaskarżenia |
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
0.1.1.4. Wnioski |
☐ |
uchylenie |
☒ |
Zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
0.1.2.1. Ustalenie faktów |
0.1.2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
0.1.2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
0.1.2.2. Ocena dowodów |
0.1.2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
0.1.2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
1. Obrazy prawa procesowego mającej wpływ na treść rozstrzygnięcia a mianowicie: a) art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów, polegającej na niewyczerpującej, mylnej i powierzchownej ocenie zgromadzonego materiału dowodowego w szczególności poprzez przyjęcie iż:
- pisma ze Starostwa Powiatowego w K., - pisma ze szpitali w K. oraz B. dot. wywozu odpadów medycznych - pisma (...) K., - wydruku z systemu (...) K., - raportu wagowego asortymentów, Świadczą o tym, iż (...) 85.360 o nr VIN (...) w dniu 30 grudnia 2014 r. nie spełniał wymogów samochodu specjalnego,
- oświadczenia, potwierdzenia przelewu – stanowią dowód nakłonienia Z. A. (1) przez A. B. do poświadczenia nieprawdy w dniu 17 grudnia 2014 r. co skutkowało wystawieniem przez Z. A. (1) oświadczenia o zmianie rodzaju samochodu marki (...) na pojazd specjalny poprzez zmianę jego rodzaju zabudowy, - ocena techniczna wraz z załączonymi 4 zdjęciami samochodu, pismo (...) stanowią dowód nakłonienia S. G. (1) przez A. B. do poświadczenia nieprawdy w dniu 17 grudnia 2014 r. w G. gm. K. co skutkowało wystawieniem przez S. G. (1) dokumentu Oceny technicznej nr (...), z którego wynikało że w w/w pojeździe marki (...) zdemontowano tzw. bramownicę, a w jej miejsce zamontowano hermetyczny pojemnik przeznaczony do wywozu odpadów sanitarnych zmieniając jednocześnie jego przeznaczenie na samochód specjalny o przeznaczeniu sanitarnym, - zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, dokument identyfikacyjny, opis zmian, faktury VAT – stanowią dowód nakłonienia R. C. (1) przez A. B. do poświadczenia nieprawdy w okresie od 17 grudnia 2014 r. do 19 grudnia 2014 r. co skutkowało wystawieniem przez R. C. (1) w dniu 17 grudnia 2014 r. dokumentów w postaci: Zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu nr (...); Zdaniem obrony w/w dokumenty stanowią tylko i wyłącznie dowód złożenia odpowiednich oświadczeń wiedzy odpowiednio przez Z. A. (1), S. G. (1) oraz R. C. (1) i nie stanowią absolutnie żadnego dowodu potwierdzającego rzekome nakłonienie w/w osób przez oskarżonego A. B. do złożenia przedmiotowych oświadczeń; nota bene obrona podkreśla, iż dokumenty te stanowiły potwierdzenie okoliczności faktycznych wobec braku jakiegokolwiek dowodu przeciwnego – poza kwestionowaną i wadliwą opinią biegłego T. K. (1),
b) art. 74§1 k.p.k. zgodnie, z którym oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczenia dowodów na swoją niekorzyść, poprzez niezastosowanie się do w/w przepisu, c) art. 201 k.p.k. zgodnie z którym jeżeli opinia jest niepełna lub niejasna albo gdy zachodzi sprzeczność w samej opinii lub między różnymi opiniami w tej samej sprawie, można wezwać ponownie tych samych biegłych lub powołać innych poprzez:
- sprzeczności pomiędzy opiniami biegłego K. oraz R., - tego, iż opinia biegłego K. była niepełna (nie odnosiła się do podniesionych przez d) art. 4, 5§2, 7, 366§1, 410 k.p.k. – poprzez błędną ich wykładnię, a w konsekwencji naruszenie podstawowych zasad procesu karnego, w szczególności rozstrzygania wątpliwości na niekorzyść oskarżonych zdanie obrony z materiału dowodowego absolutnie nie sposób wywieźć konkluzję iż: - (...) 85.360 o nr VIN (...) w dniu 30 grudnia 2014 r. nie spełniał wymogów samochodu specjalnego ergo, - oskarżony A. B. nakłonił pozostałych oskarżonych do poświadczenia nieprawdy w tym zakresie, - oskarżony A. B. posłużył się poświadczającymi nieprawdę dokumentami w celu zarejestrowania w/w samochodu jako pojazdu specjalnego; jedynym dowodem świadczącym o na niekorzyść oskarżonych jest opinia biegłego K., której treść: - została przez biegłego zmieniona w toku postępowania, - opiera się jedynie na zdjęciach kwestionowanych przez oskarżonych, - pozostaje w sprzeczności z treścią opinii prywatnej złożonej do sprawy przez obrońcę w toku postępowania; zasadnicze wątpliwości budzi również fakt, iż zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego A. B. dokonując zmiany przeznaczenia pojazdu na specjalny korzystał z doradztwa specjalisty w osobie S. G. (1), który posiadał w tym zakresie stosowne uprawnienia; A. B. nie posiadał wiedzy specjalistycznej pozwalającej mu na ocenę poprawności przy kwalifikowaniu proponowanych przez S. G. (1) oraz dokonanych zmian technicznych; skoro kwalifikacja dokonanych w przedmiotowym samochodzie zmian technicznych mogła być przedmiotem odmiennej oceny specjalistów w opiniach biegłych R. i K. to tym bardziej nie sposób stawiać stosownych wymogów oskarżonym w szczególności zaś oskarżonemu A. B.; okoliczność ta powinna być zakwalifikowana jako nie dająca się usunąć wątpliwość która powinna być rozstrzygnięta na korzyść oskarżonego, e) art. 424 k.p.k. w zakresie w jakim uzasadnienie wyroku nie spełnia wymagań wskazanego przepisu w szczególności nie wskazuje na podstawie jakich dowodów sąd ustalił winę oskarżonych poprzez pominięcie dokumentacji fotograficznej odzwierciedlającej stan zabudowy pojazdu w czasie objętym zarzutem; z uwagi na upływ czasu dokumentacja obejmowała sposób zamontowania atrapy pojemnika na odbiory sanitarne; 2. Błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegający na przyjęciu iż: - samochód (...) 85.360 o nr VIN (...) w dniu 30 grudnia 2014 r. nie spełniał wymogów samochodu specjalnego ergo, - oskarżony A. B. nakłonił pozostałych oskarżonych do poświadczenia nieprawdy w tym zakresie, - Z. A. (1) poświadczył nieprawdę w oświadczeniu o zmianie rodzaju samochodu marki (...) na pojazd specjalny poprzez zmianę jego rodzaju zabudowy, - S. G. (1) poświadczył nieprawdę w dniu 17 grudnia 2014 r. w dokumencie Oceny technicznej nr (...), z którego wynikało że w w/w pojeździe marki (...) zdemontowano tzw. bramownicę, a w jej miejsce zamontowano hermetyczny pojemnik przeznaczony do wywozu odpadów sanitarnych zmieniając jednocześnie jego przeznaczenie na samochód o przeznaczeniu sanitarnym, - R. C. (1) poświadczył nieprawdę w dniu 17.12.2014 r. w zaświadczeniu o przeprowadzony badaniu technicznym pojazdu nr (...), - oskarżony A. B. posłużył się poświadczającymi nieprawdę dokumentami w celu zarejestrowania w/w samochodu jako pojazdu specjalnego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 k.p.k.), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy oraz wyczerpującego i logicznego - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uzasadnienia przekonania sądu, zgodnie z wymogami określonymi w art. 424 k.p.k. (por.m.in.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 2003 r., sygn. V KK 375/02, LEX nr 80278). Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 k.p.k. Tym samym nie można mówić o naruszeniu art. 5§2 k.p.k., ponieważ wszystkie wątpliwości zostały usunięte poprzez zgromadzenie i ujawnienie niezbędnych dowodów i poddanie ich analizie zgodne z wyżej powołanymi przepisami. Wbrew twierdzeniom skarżącego – Sąd I instancji dokonał w przedmiotowej sprawie prawidłowych ustaleń faktycznych w zakresie sprawstwa i winy oskarżonych A. B., Z. A. (1) i R. C. (1). Zarzuty apelacyjne dotyczą przede wszystkim tego, iż brak jest – wg skarżącego – dowodów potwierdzających winę oskarżonych, a jedyny w tym zakresie dowód w postaci opinii biegłego T. K. (1) jest nieprzydatny, ponieważ opinia pozostaje w sprzeczności z prywatną opinią E. R. (1), a dodatkowo jest niepełna i niejasna. W zasadzie do ww. zarzutu, który został po wielokroć powtórzony, zarówno w punkcie 1 jak i 2 petitum, sprowadza się apelacja obrońcy. Sąd odwoławczy pragnie więc podkreślić, że pomiędzy opiniami ww. biegłych nie zachodzi jakakolwiek sprzeczność a treść opinii biegłego sądowego T. K. musi być odczytywana w połączeniu z analizą dołączonych do akt dokumentów i innych dowodów, a przede wszystkim dokumentów, w których oskarżeni R. C. (1), Z. A. (1) i S. G. (1) poświadczyli nieprawdę. I tak: E. R. (1) w prywatnej opinii stwierdził, że hermetyczny pojemnik w przedmiotowym pojeździe marki (...) mógł być zamontowany bez konieczności demontażu zabudowy, konstatację tę potwierdził biegły T. K. (1), co zostało zacytowane w apelacji (k. 611), wówczas (gdy nie dokonano demontażu zabudowy) niezbędne było unieruchomienie dźwignika. Stwierdzenie takie wywiedzione przez E. R. (1) ma się jednak nijak do dowodów zgromadzonych w niniejszej sprawie, a przede wszystkim dokumentów wytworzonych przez samych wyżej wymienionych oskarżonych i dołączonych do Oceny (...) S. G. zdjęć (VIDE: k. 26 i 27). W ww. dokumencie S. G. (1) stwierdził: „w pojeździe zdemontowano dotychczasową zabudowę i zamontowano oryginalny hermetycznie zamykany pojemnik”, należy więc rozróżnić „zdemontowanie dotychczasowej zabudowy” od „bez konieczności demontażu” (opinia E. R.). Żaden z oskarżonych nie stwierdził w opiniach i dokumentach własnoręcznie wytworzonych, iż zachowano starą zabudowę dokonując jedynie jej unieruchomienia i montażu pojemnika hermetycznego (VIDE: k. 24 opis zmian R. C. „w pojeździe zdemontowano dotychczasową zabudowę”, k. 25 oświadczenie Z. A. „zmiany dokonano poprzez zmianę rodzaju zabudowy”). Jednocześnie jak słusznie zacytował w apelacji skarżący biegłego T. K. z dokumentacji zdjęciowej dołączonej do oceny technicznej przez S. G. wynika, że nie zdemontowano w pojeździe pierwotnej zabudowy, samochód był wyposażony w kratownicę. Podkreślić należy, że to ww. oskarżony posłużył się takimi zdjęciami i powstaje pytanie dlaczego nie sporządził zdjęć aktualnych, obrazujących zmianę zabudowy, przecież musiał posiadać aparat fotograficzny chociażby w smartfonie. Odpowiedź na to pytanie może być tyko jedna nie było takich zdjęć, bo zabudowa pojazdu nigdy nie została dokonana, a co za tym idzie oskarżeni dopuścili się zarzucanych im czynów, natomiast apelacja stanowi gołosłowną polemikę z prawidłowymi ustaleniami sądu meriti. Wniosek ww. należy wywieź na podstawie powołanych wcześniej dowodów, w tym i wymienionych oraz kwestionowanych w apelacji obrońcy, stosując do ich interpretacji zasady wskazane w art. 7 k.p.k. – prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. Jest więc oczywiste, że sąd rejonowy nie dopuścił się też obrazy art. 74§1 k.p.k. art. 201 k.p.k. i art. 366§1 k.p.k. Pomiędzy opiniami T. K. i E. R. nie zachodziła bowiem jakakolwiek sprzeczność, opinia ostatniego z wymienionych mężczyzn to w zasadzie jedynie teoretyczny wywód, który nie uwzględnia treści zgromadzonych w niniejszej sprawie dowodów, a opinia biegłego T. K. jest pełna, jasna, klarowna, przekonująca, a przy tym nie zawiera jakichkolwiek błędów logicznych. |
||
Wniosek |
||
- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonych od zarzucanych im czynów. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji obrońcy oskarżonych i nie znalazł przy tym uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
xxxxx |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
0.1.5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
Przedmiot utrzymania w mocy |
|
0.1.Wina i sprawstwo wszystkich oskarżonych. |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Wina, sprawstwo oskarżonych nie budzą wątpliwości sądu odwoławczego i nie wymagały w tym zakresie ingerencji tegoż sądu. |
|
0.1.5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
Przedmiot i zakres zmiany |
|
0.0.1.xxxxx |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
0.1. |
|||
0.1.5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
xxxxx |
|||
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
Konieczność umorzenia postępowania |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
0.1.5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
0.1.5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
6. Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
II. |
O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 633 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. i art. 636 § 1 i 2 k.p.k. oraz 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. t.j. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.). |
7. PODPIS |
Anna Klimas Robert Rafał Kwieciński Marek Ziółkowski |
0.1.1.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
wina, sprawstwo |
|||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
0.1.1.4. Wnioski |
||||||
☐ |
Uchylenie |
☒ |
Zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Koninie
Osoba, która wytworzyła informację: sędzia Robert Rafał Kwiecińskie, Marek Ziółkowski
Data wytworzenia informacji: