Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koninie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 144/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kole z dnia 13 lutego 2020 r., sygn. akt II K 828/19.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Obrazę przepisów prawa karnego materialnego tj. art. 66 § 1 k.k. a polegającą na warunkowym umorzeniu na podstawie tego przepisu – postępowania karnego prowadzonego przeciwko oskarżonej D. G., w sytuacji braku niezbędnych ku temu, określonych w tym przepisie, koniecznych przesłanek w postaci „nieznaczności” zarówno jej winy jak i stopnia społecznej szkodliwości zarzucanego jej czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy wskazać, że błędnie sformułowany jest zarzut obrazy prawa materialnego. Lektura treści zarzutu i uzasadnienia apelacji do niego się odnoszącej wskazuje jednoznacznie, że oskarżyciel publiczny kwestionuje w istocie poczynienie przez sąd I instancji ustaleń faktycznych, co do stopnia winy oskarżonej i szkodliwości społecznej przypisanego mu czynu. Obraza prawa materialnego może polegać na błędnej wykładni zastosowanego przepisu, zastosowanie nieodpowiedniego przepisu, a także na niezastosowaniu określonego przepisu, w sytuacji gdy jego zastosowanie jest obowiązkowe. Obraza prawa materialnego może być przyczyną odwoławczą jedynie wtedy, gdy ma ona charakter samoistny. Naruszenie prawa materialnego polega bowiem na jego wadliwym zastosowaniu (niezastosowaniu) w orzeczeniu, które oparte jest na trafnych i niekwestionowanych ustaleniach faktycznych.

Na marginesie można tylko jeszcze wskazać, że art. 66 § k.k. wymaga, żeby wina i szkodliwość społeczna czynu „nie były znaczne”, a nie jak bezpodstawnie przyjął oskarżyciel, że muszą być „nieznaczne”. Jest to tak oczywista różnica, że nie ma potrzeby jej uzasadniać.

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 k.p.k.), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.). Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 k.p.k.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, iż wbrew twierdzeniom skarżącego prokuratora – sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń tak w zakresie stopnia winy oskarżonej jak i stopnia społecznej szkodliwości, znajdując tym samym podstawy do warunkowego umorzenia postępowania.

W art. 115 § 2 k.k. ustawodawca wskazał, jakie elementy winny być brane pod uwagę przy dokonywaniu oceny stopnia społecznej szkodliwości każdego czynu zabronionego.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości bierze się pod uwagę zarówno okoliczności o charakterze przedmiotowym (rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu), jak i podmiotowym (waga naruszonych przez sprawcę obowiązków, postać zamiaru, motywacja sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia), a zatem w przedmiotowej sprawie istniały podstawy do warunkowego umorzenia.

Po pierwsze przytoczyć należy za sądem I instancji, iż czyn zarzucany oskarżonej zagrożony jest karą pozbawienia wolności do lat 3, zatem nie przekracza wskazanej w art. 66 § 2 k.k. granicy 5 lat.

Zgodzić należy się również ze sądem I instancji w zakresie ustaleń co do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonej.

Co prawda całościowa kwota egzekwowana przez wierzyciela może wydawać się stosunkowo duża, to jednak zgodzić należy się ze sądem I instancji, iż między Gminą K. a Spółką (...) był prowadzonych kilka postępowań i możliwe były wzajemne potrącenia. Ponadto rację ma sąd I instancji, iż zasadniczo wina oskarżonej opiera się w gruncie rzeczy na braku kontroli nad innym pracownikiem, również odpowiedzialnym za przedmiotowe zdarzenie.

Przyznać rację należy ponadto sądowi I instancji, iż nie można zapominać, że Gmina K. korzystała z usług profesjonalnego pełnomocnika, tj. J. K., na którym również ciążył szczególny, choćby z racji profesjonalnie, zawodowo wykonywanych czynności swojego rodzaju czuwanie nad prawidłowościami, w szczególności w zakresie wykonywania orzeczeń sądowych, panującymi w Gminie K.. Nie może umknąć uwadze sądu, że to właśnie J. K. reprezentował Gminę K. w postępowaniu sądowym o przedmiotowe roszczenie i miał wiedzę o zapadłych w tym zakresie orzeczeniach. A przecież właśnie wobec J. K. postępowanie karne zostało warunkowo umorzone.

W dalszej kolejności jako zasadne uznać należy ustalenia sądu I instancji tak w zakresie nie budzących wątpliwości okoliczności popełnienia przez oskarżoną zarzucanego jej czynu, dotychczasowej niekaralności oskarżonej. Ponadto zarówno postawa jak i właściwości osobiste czy też dotychczasowy sposób życia oskarżonej pozwalają na warunkowe umorzenie postępowania.

Dwuletni okres próby, orzeczone świadczenie pieniężne i obowiązek częściowego naprawienia szkody dodatkowo spełnią swe cele wychowawcze wobec oskarżonej i łącznie z powyższymi okolicznościami pozwolą na przyjęcie, że będzie ona przestrzegała porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uznanie oskarżonej D. G. za winną przestępstwa z art. 231 § 1 k.k. popełnionego w sposób opisany w sentencji wyroku Sądu Rejonowego w Kole z dnia 13 lutego 2020r., sygn. akt II K 828/19 i wymierzenie jej kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby oraz zobowiązanie do informowania sądu co 6 miesięcy o przebiegu okresu próby, kary grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 50 zł, orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w całości, orzeczenie zakazu zajmowania stanowisk kierowniczych w jednostkach samorządu terytorialnego na okres 1 roku oraz zasadzenie kosztów sądowych w tym opłaty.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji obrońcy oskarżonego jako sprzecznych z ustalonym stanem faktycznym.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonej.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W okolicznościach przedmiotowej sprawy zarówno wina jak i stopień społecznej szkodliwości czynu pozwalały na warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonej.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Orzeczenie o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze zawarte w punkcie 2 wyroku znajdują uzasadnienie w przepisach art. 627 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. i art. 636 § 2 k.p.k. oraz art. 7 i 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

7.  PODPIS

Waldemar Cytrowski Karol Skocki Marek Ziółkowski

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i stopień społecznej szkodliwości

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana