Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koninie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 214/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Turku z dnia 7 maja 2021r., sygn. akt II K 382/20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Naruszenia prawa procesowego:

art. 7 k.p.k. poprzez niewłaściwą ocenę materiału dowodowego w postaci wyjaśnień oskarżonego, poprzez wyrażenie niezasadnych poglądów, że:

- oskarżony dopuścił się zarzucanego czynu,

- nie zasługiwały na wiarygodność zeznania oskarżonego w zakresie w jakim kwestionował swoje sprawstwo – co szczegółowo omówił podczas składania wyjaśnień, którym sąd odmówił wiary,

- fakt dokonania zarzucanych czynów oskarżonemu jest sprzeczny z logiką i zasadami doświadczenia życiowego, przecież oskarżony wskazał, ze dowiedział się, że takie prawo jazdy jest honorowane w całej UE, i taki kurs faktycznie odbył,

- art. 5 k.p.k. poprzez niezasadne rozstrzygnięcie na niekorzyść oskarżonego wątpliwości. Liczne pojawiające się w sprawie nieścisłości a przede wszystkim to , że oskarżony szczegółowo opisał całe zdarzenie, zamiar i przebieg „czynu”, przy czym nie miał on – jak relacjonował zamiaru wprowadzania nikogo w błąd ani użycia dokumentu za autentyczny, gdyż jak relacjonował – sądził, że takie prawo jazdy jest honorowane w całej UE – bo taka otrzymał informację. Brak jest tym samym jednoznacznych dowodów świadczących o tym, że oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów,

ewentualnie

2.  Na podstawie art. 438 pkt. 4 k.p.k. rażącą niewspółmierność kary w postaci orzeczenia w stosunku do oskarżonego kary grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 20 każda, w sytuacji gdy zachodzą podstawy do warunkowego umorzenia postępowania przy podstawie art. 66 § 1 kk. uzasadnionymi wypadkami w przedmiotowej sprawy jest przede wszystkim okoliczność, iż oskarżony prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie transportu drogowego i posiadanie przez niego karty karnej, w której nie będzie on figurował w rejestrze jako osoba karana jest kluczowe dla uzyskania i posiadania licencji a bez tej licencji nie może prowadzić działalności polegającej na wykonywaniu transportu drogowego. Innymi słowy dla prowadzenia działalności gospodarczej w transporcie drogowym jest posiadanie licencji, aby posiadać jednak licencję należy posiadać kartę karną z adnotacją iż nie figuruje się w Krajowym Rejestrze Karnym

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 k.p.k.), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.).Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 k.p.k.

Wbrew twierdzeniom skarżącego – Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny wyjaśnień oskarżonego, odmawiając im wiarygodności w zakresie w jakim nie przyznawał się on stawianego mu zarzutu. W szczególności nie sposób uznać, iż oskarżony faktycznie odbył przedmiotowy kurs w celu zdobycia prawa jazdy. Jak słusznie, bowiem wskazywał Sąd I instancji – oskarżony nie potrafił wskazać konkretnej daty, kiedy to miał przebywać na terenie Ukrainy i odbywać tenże kurs. Początkowo wskazywał, iż miało to miejsce w 2019r., później – w toku przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym wskazał, iż w 2018r. a przecież jak wynika z podrobionego dokumentu – oskarżony uprawnienia te miał nabyć w 2017r.

Co najważniejsze jednak sprawstwo i wina oskarżonego znajdują potwierdzenie, a czego stara się nie zauważać skarżący obrońca, w zebranym materiale dowodowym, w szczególności w informacji uzyskanej od właściwego urzędu ukraińskiego, który nie potwierdził autentyczności prawa jazdy o nr (...), a ponadto zaprzeczył, aby takie prawo jazdy zostało wydane A. K..

Z kolei w odniesieniu do twierdzeń obrońcy o pojawiających się w sprawie wątpliwościach dotyczących sprawstwa oskarżonego, które winny zostać rozstrzygnięte na jego korzyść wskazać należy, iż nie można stawiać w sposób uzasadniony zarzutu naruszenia zasady in dubio pro reo, powołując się na wątpliwości samej "strony" co do treści ustaleń faktycznych, wymowy dowodów, czy też sposobu interpretacji przepisów prawa. Dla oceny, czy nie został naruszony zakaz z art. 5 § 2 k.p.k. nie są bowiem miarodajne tego rodzaju wątpliwości zgłaszane przez stronę, ale tylko to, czy sąd orzekający w sprawie rzeczywiście powziął wątpliwości w tym zakresie i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego. A zatem w sytuacji, gdy konkretne ustalenie faktyczne zależne jest od dania wiary tej lub innej grupie dowodów, nie można mówić o naruszeniu zasady domniemania niewinności. Na gruncie niniejszej sprawy, Sąd I instancji słusznie uznał, iż nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości w zakresie tego, że oskarżony A. K. swoim zachowaniem wyczerpał wszystkie znamiona zarzucanego mu przestępstwa.

Zarzut apelacji, dotyczący rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego okazał się również niezasadny. Wskazać należy, że zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, „gdy kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - innymi słowy, gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Niewspółmierność więc zachodzi wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzona za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary (wyrok SN z dnia 11 kwietnia 1985 roku, V KRN 178/85).

Zgodnie z art. 438 pkt 4 k.p.k. ta niewspółmierność kary musi być „rażąca”, bowiem w ramach tej przyczyny odwoławczej chodzi o różnice ocen o charakterze zasadniczym.

Uznać należy, że Sąd Rejonowy przy wyborze kary i jej wymiarze, wbrew twierdzeniom obrońcy, przeprowadził wszelkie te dowody, które leżały u podstaw rozstrzygnięcia w przedmiocie wymiaru kary zasadniczej względem oskarżonego, a swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił. Sąd odwoławczy stanowisko to podziela. Niewątpliwie bowiem ustalone okoliczności przedmiotowe i podmiotowe przypisanego oskarżonemu czynu, a także prezentowane przez wymienionego właściwości i warunki osobiste powodują że niepodobna jest skutecznie wywodzić, że wymierzona oskarżonemu kara razi surowością. Jakiekolwiek łagodzenie wymierzonej kary nie znajduje należytego oparcia pośród zasad i dyrektyw wymiaru kary określonych w treści art. 53 k.k. Brak jest również podstaw do warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonego a już na pewno nie przemawia za tym sytuacja zawodowa oskarżonego. Utrata licencji lub problem z jej uzyskaniem stanowi jedynie konsekwencje przestępczego działania oskarżonego. Stara się nie zauważać skarżący obrońca, iż Sąd I instancji wymierzając karę dokonał prawidłowej analizy tak okoliczności obciążających jak i łagodzących. Sąd I instancji doszedł do słusznego przekonania, iż kara grzywny będzie adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości a także spełni swoją rolę zarówno zapobiegawcza jak i wychowawczą.

W przypadku oskarżonego A. K. Sąd I instancji ustalił w sposób indywidualny w stosunku do sprawcy wymiar i rodzaj orzeczonej kary, mając na uwadze fakt, by dolegliwość wymierzonej kary nie przekroczyła stopnia przypisanej sprawcy czynu zabronionego winy.

Wobec powyższego zarzuty skarżącego stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu orzekającego.

Wniosek

- zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o zmianę zaskarżonego orzeczenia i warunkowe umorzenie postępowania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji obrońcy w zakresie winy oskarżonego i wymierzonej wobec niego kary

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

xxxxx

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

xxxxx

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i sprawstwo oskarżonego oraz wymierzona kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wina i sprawstwo oskarżonego oraz wymierzona kara nie budzą wątpliwości Sądu Odwoławczego

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1xxxxx

Zwięźle o powodach zmiany

xxxxx

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

xxxxx

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

xxxxx

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

xxxxx

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Orzeczenie o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze zawarte w punkcie II wyroku znajdują uzasadnienie w przepisach art. 627 k.p.k. i art. 636§1 k.p.k.

7.  PODPIS

R. K.

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina ,sprawstwo i wymierzona kara

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

Zmiana