Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koninie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 229/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 20 marca 2025 r., sygn. akt II K 1568/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zarzutu podniesione w apelacji oskarżyciela publicznego:

1.  obrazy przepisów prawa materialnego w innym przypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., gdyż orzeczenie nie odpowiada prawu pod postacią art. 45§1 k.k. polegającą na niezastosowaniu tego przepisu i zaniechanie orzeczenia przez Sąd wobec oskarżonego A. O. obligatoryjnego przepadku na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej, którą osiągnął z popełnienia przypisanych mu w akcie oskarżenia przestępstw, tj. za czyn z pkt III w kwocie 78.267,20 zł oraz za czyn z pkt IV w kwocie 85.912,21 zł,

2.  błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, mającego wpływ na jego treść, polegającego na wyrażeniu poglądu, że dowody ujawnione na rozprawie i ustalone na ich podstawie okoliczności wskazują, że orzeczenie przepadku równowartości korzyści majątkowych doprowadziłoby do podwójnego obciążenia finansowego oskarżonego A. O., w związku z koniecznością dodatkowego zwrotu wynikającej z popełnienia przypisanych mu przestępstw należności publicznoprawnej, do uiszczenia której obowiązany jest w oparciu o przepisy ustaw podatkowych oraz błędnym uznaniu, iż kwota podatku VAT wynikająca z faktur nie może być uznana za korzyść majątkową pochodzącą bezpośrednio z przestępstwa, podczas, gdy prawidłowa analiza całokształtu ujawnionych w toku przewodu sądowego okoliczności wskazuje, iż wobec wymienionego w zakresie czynów z punktu III i IV aktu oskarżenia nie było orzeczonego zobowiązania należności publicznoprawnej przez organy administracji skarbowej, wskutek czego to niesłuszne odstąpienie od orzeczenia wobec niego przepadku wskazanych w pkt 1 równowartości korzyści majątkowych,

3.  rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego A. O. za zarzucane mu czyny – kary w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby oraz grzywny w wymiarze 400 stawek dziennych po 100 złotych każda stawka, zamiast wnioskowanej przez urząd prokuratorski kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby oraz kary grzywny w wymiarze 500 stawek dziennych po 500 złotych każda stawka, w stosunku do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu, co przy uwzględnieniu całości okoliczności podmiotowych i przedmiotowych czynu sprawia, że tak orzeczona kara jest nazbyt łagodna, a przez to pozbawiona należytego waloru jej społecznego oddziaływania i korzystnego wpływu represyjno – wychowawczego na oskarżonego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Po pierwsze wskazać należy, iż sąd omówi jedynie apelację prokuratora w zakresie dotyczącym oskarżonego A. O., ponieważ jedynie obrońca tego oskarżonego złożył wniosek o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku.

Po drugie Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji w zakresie w jakim ustalono okoliczności popełnienia zarzucanych oskarżonemu czynów, prawidłowo też zachowania te zostały zakwalifikowane na podstawie właściwych przepisów prawa karnego materialnego. W tym zakresie przedmiotowych wyrok nie był kwestionowany, a i sąd odwoławczy nie znalazł takich podstaw, które pozwalałyby to uczynić z urzędu

Wreszcie przechodząc do zarzutów apelacji prokuratora wskazać należy na wstępie, iż sąd okręgowy uznał za zasadne dwa z pierwszych ww. zarzutów i jednocześnie uznał za nietrafny zarzut dotyczący rażącej niewspółmierności kary.

Zasadne były zatem zarzuty apelacji prokuratorskiej dotyczące nie orzeczenia obligatoryjnego przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego A. O. z popełnienia przestępstw na podstawie art. 45§1 k.k. Doszło więc do oczywistej obrazy przywołanego przepisu prawa materialnego. Sąd odwoławczy podzielił stanowisko oskarżyciela publicznego, iż oskarżony osiągnął korzyść majątkową odpowiadającą wartości podatku VAT wynikającego z poświadczających nieprawdę faktur VAT. Dodać należy, iż w przedmiocie tych należności nie zostało wydane jakiekolwiek orzeczenie przez inny organ państwowy, co doprowadziłoby do niemożności ich wyegzekwowania chociażby z powodu upływu terminów przedawnienia.

Niezasadny był natomiast zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonych wobec ww. oskarżonego kar. Odnośnie bowiem do kary pozbawienia wolności trudno uznać aby kara o 2 miesiące niższa od wnioskowanej przez oskarżyciela publicznego była rażąco niewspółmiernie łagodna. Sfera sędziowskiego wymiaru kary w pierwszej kolejności zarezerwowana jest dla sądu pierwszej instancji, który w tym zakresie orzeka biorąc przede wszystkim pod uwagę wskazania wynikające z art. 53 § 1 i 2 k.k. Podważanie ocen dokonywanych w tej sferze możliwe jest jedynie w ramach zarzutu rażącej niewspółmierności kary z art. 438 pkt 4 k.p.k. Z tego względu kontrola instancyjna wyroku sądu pierwszej instancji w zakresie wymiaru kary powinna być dokonywana z uwzględnieniem szerokiego zakresu swobodnej oceny sądu co do tego, jaka kara będzie stanowiła trafną reakcję karną na przestępstwo. Ingerencja w płaszczyznę wymiaru kary wymaga zatem wykazania, że sąd meriti naruszył dyrektywy wymiaru kary w taki sposób, że orzeczona kara jest nie tylko nieproporcjonalna, ale rażąco niewspółmierna w świetle prawidłowo zastosowanych dyrektyw wymiaru kary w danej sprawie. Nie wystarczy zatem wskazanie przez skarżącego, że sąd orzekający nie uwzględnił danej okoliczności istotnej z perspektywy zastosowania się do jednej z dyrektyw. Należy wykazać uchybienie na tyle doniosłe, że uwzględnienie prawidłowego znaczenia określonej dyrektywy wymiaru kary nakazywałoby orzec karę znacząco odbiegającą od tej, która została wymierzona w zaskarżonym wyroku (co do wysokości lub jej rodzaju) – wyrok SA we Wrocławiu z dnia 30 września 2024 r., sygn. akt II AKa 372/23. Po drugie kwestię wysokości stawki dziennej grzywny reguluje przepis art. 33§3 k.k., który stanowi, iż ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Jak ustalił sąd rejonowy, oskarżony A. O. osiąga dochody miesięczne w wysokości 10000 złotych brutto, w skład jego majątku wchodzą udziały w spółce o wartości 2.917.200 złotych oraz nieruchomość gruntowa o pow. 3 ha. Zważywszy na ww. okoliczności, w szczególności wysokość dochodów, sąd odwoławczy uznał, iż wysokość jednej stawki dziennej w kwocie 100 złotych, została prawidłowo przez sąd I instancji określona, tym bardziej iż sąd II instancji uwzględnił apelację oskarżyciela publicznego w zakresie dotyczącym przepadku, orzekając tenże w kwocie łącznej 164.179,41 zł. Prawidłowo sąd meriti orzekł też liczbę stawek dziennych – 400, przy uwzględnieniu wskazanych w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku okoliczności. Wreszcie niezasadny był wniosek o wydłużenie okresu próby do 4 lat – a to z uwago w szczególności na wcześniejszą niekaralność oskarżonego A. O..

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec A. O. kary surowszej, tj. wnioskowanej przez urząd prokuratorski na etapie postępowania przed sądem I instancji, a nadto przepadku równowartości korzyści majątkowej w kwocie 78.267,20 zł za czyn z punktu 1 wyroku oraz 85.912,21 zł za czyn z punktu 2.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadny był – z przyczyn wyżej wskazanych – zarzut apelacji prokuratora dotyczący oskarżonego A. O. odnośnie rażącej niewspółmierności kary.

Trafne były natomiast zarzuty dotyczące obrazy prawa materialnego – art. 45§1 k.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Sprawstwo, wina i kara orzeczona wobec ww. oskarżonego.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sprawstwo, wina i kara w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów i prawidłowo ustalonego stanu faktycznego nie budziły wątpliwości Sądu odwoławczego.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Orzeczenie na podstawie art. 45§1 k.k. przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego A. O. w związku ze skazaniem za czyn przypisany w pkt I zaskarżonego wyroku w łącznej kwocie 164.179,41 zł.

Zwięźle o powodach zmiany.

Zarzut apelacji prokuratora w tym zakresie okazał się w pełni zasadny.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 624§1 k.p.k., uwzględniając, iż do zmiany wyroku doszło z uwagi na obrazę prawa jakiej dopuścił się sąd rejonowy, za takim orzeczeniem przemawiały więc względy słuszności.

7.  PODPIS

Anna Klimas Robert Rafał Kwieciński Marek Ziółkowski