Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koninie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 231/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 6 czerwca 2024 r. w sprawie o sygn. akt II K 50/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. naruszenie przepisów procedury karnej mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia w wyniku naruszenia dyspozycji:

a) art. 2 par. 1 pkt. 1 k.p.k. stanowiącego, że celem przepisów k.p.k. jest to, by tak ukształtować postepowanie karne, aby sprawca przestępstwa został wykryty i pociągnięty do odpowiedzialności karnej, a osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności,

b) art. 4 k.p.k. stanowiącego, że organy prowadzące postępowanie karne są obowiązane badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego,

c) art. 5 par. 2 k.p.k. stanowiącego zasadę in dubio pro reo, tj. że niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego,

d) art. 6 k.p.k. poprzez naruszenie prawa do obrony oskarżonego poprzez niewyczerpanie dostępnych organom ściągania materiałów dowodowych, a w szczególności kamer nasobnych oraz kamer z nagrań monitoringu miejskiego z kasyna oraz z okolicy ronda na skrzyżowaniu ulicy (...) w miejscu manewrów wykonywanych przez oskarżonego w czasie przeparkowywania pojazdu poprzez jego przepychanie,

e) art. 7 k.p.k. stanowiącego, że Sąd powinien kształtować swoje przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów (wyczerpując cały, dostępny materiał dowodowy),

f) art. 9 par. 1 k.p.k. stanowiącego zasadę, iż organy procesowe prowadzą postępowanie i dokonują czynności z urzędu chyba, że ustawa uzależnia je od wniosku określonej osoby, instytucji lub organu albo od zezwolenia, albo od zezwolenia władzy w celu generalnego wykazania, że Sąd nie wyjaśnił i nie zbadał z jakich powodów materiały dostępne instytucji prowadzącej postępowanie karne w postaci kamer nasobnych oraz monitoringu miejskiego, zlokalizowanego w obrębie kasyna oraz ronda nie zostały wykorzystane i zabezpieczone na użytek niniejszego postępowania pomimo tego, że oskarżony od pierwszej interwencji stanowczo zaprzeczał, by prowadził pojazd, a jedynie go przepychał na właściwe miejsce na parkingu z uwagi na istniejącą sprzeczność między relacją policjantów, notatką służbową, oraz stanowiskiem oskarżonego, ujawnionym chociażby jego zachowaniem w czasie zatrzymania, kiedy nie chciał wyrazić zgody na badania krwi twierdząc, że tego dnia nie kierował pojazdem, a także z uwagi na treść zażalenia wysłanego dnia 07 grudnia 2023 r. na postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy z dnia 01 grudnia 2023 r.

2. naruszenie przepisów procedury karnej, tj. art. 170 par. 1 pkt. 2 k.p.k. mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, a mianowicie przepisu stanowiącego, że oddalić wniosek dowodowy można tylko wtedy, gdy okoliczność, która ma być udowodniona nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, albo już jest udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, w sytuacji gdy Sąd w wyniku oddalenia wniosku dowodowego z dnia 23 kwietnia 2024 r. o przeprowadzenie wywiadu w K. w K. w związku z notatką z dnia 20 grudnia 2023 r. z jakich powodów i w jakich okolicznościach wykasowane zostały nagrania z kamer nasobnych funkcjonariuszy, w sytuacji gdy oskarżony od początku od daty interwencji stanowczo twierdził, że w fazie postępowania przygotowawczego w czasie interwencji pchał jedynie samochód, a go nie prowadził, przy argumentacji obrony, że odmienna relacja funkcjonariuszy obligowała organy prowadzące postępowanie karne w rozumieniu ogólnych przepisów postępowania karnego, do zebrania, wszystkich, istotnych dowodów, a w szczególności o wyjaśnienie, z jakich powodów doszło do utraty istotnego dowodu w sprawie, a także ewentualnej możliwości odtworzenia nagrania z kamer nasobnych,

3. naruszenie przepisów procedury karnej mających istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia tj. art. 424§1 pkt 1 k.p.k. w związku z brakiem w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia jakiegokolwiek odniesienia do argumentacji obrony podnoszącej od początku postępowania, że oskarżony nie prowadził pojazdu w chwili zatrzymania, a jedynie go przepychał i dlaczego policja - instytucja powołana do ścigania przestępców, mająca wszystkie istotne dowody w ręku nie przeprowadziła i nie zabezpieczyła dowodów, nie wystąpiła także o nagrania z monitoringów ulicznych, dostępnych organom ścigania, mogących wyjaśnić wszystkie istniejące w sprawie wątpliwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja okazała się niezasadna.

W ocenie Sądu odwoławczego Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny dowodów i na jej podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne. Niezasadny okazał się więc zarzut naruszenia przepisów procedury karnej mający istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia. Wskazać należy, że ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 k.p.k.), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2§2 k.p.k.). Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 k.p.k.

W ocenie Sądu odwoławczego Sąd Rejonowy oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy słusznie uznał, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 178a§1 k.k. Sąd I instancji nie miał wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego, a Sąd odwoławczy to stanowisko popiera. Niesłuszne są zatem zarzuty podnoszone przez obrońcę oskarżonego w apelacji. Nie sposób bowiem uznać, że w przedmiotowym postępowaniu doszło do naruszenia przepisów postępowania, które miały wpływ na treść rozstrzygnięcia.

W odniesieniu do twierdzeń obrońcy o pojawiających się w sprawie wątpliwościach dotyczących sprawstwa oskarżonego, które winny zostać rozstrzygnięte na jego korzyść wskazać należy, iż nie można stawiać w sposób uzasadniony zarzutu naruszenia zasady in dubio pro reo, powołując się na wątpliwości samej "strony" co do treści ustaleń faktycznych, wymowy dowodów, czy też sposobu interpretacji przepisów prawa. Dla oceny, czy nie został naruszony zakaz z art. 5 § 2 k.p.k. nie są bowiem miarodajne tego rodzaju wątpliwości zgłaszane przez stronę, ale tylko to, czy sąd orzekający w sprawie rzeczywiście powziął wątpliwości w tym zakresie i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego. A zatem w sytuacji, gdy konkretne ustalenie faktyczne zależne jest od dania wiary tej lub innej grupie dowodów, nie można mówić o naruszeniu zasady domniemania niewinności. Na gruncie niniejszej sprawy, Sąd I instancji słusznie uznał, iż nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości w zakresie tego, że oskarżony prowadził pojazd mechaniczny znajdując się w stanie nietrzeźwości.

W ocenie Sądu odwoławczego nie doszło również do naruszenia prawa do obrony oskarżonego. Nietrafiony jest bowiem zarzut niewyczerpania dostępnych organom ścigania materiałów dowodowych, a w szczególności kamer nasobnych funkcjonariuszy policji. Jak wynika z wniosku dowodowego obrońcy (k. 89) wnosił on o przeprowadzenie wywiadu w Komendzie Miejskiej Policji w K. na treść notatki z 20 grudnia 2023 r. sporządzonej w chwili toczącego się postępowania karnego, z jakich powodów i w jakich okolicznościach wykasowane zostały nagrania z kamer nasobnych funkcjonariuszy. Sąd I instancji oddalił wniosek dowodowy zawarty we wniosku obrońcy wskazując, że okoliczność, która ma być udowodniona nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Z notatki Komendy Miejskiej Policji w K. wynika, że materiał z kamer nasobnych nie był dostępny z uwagi na upłynięcie 60-dniowego okresu przechowywania nagrań. Sąd odwoławczy również stoi na stanowisku, że ustalenie z jakich powodów i w jakich okolicznościach wykasowane zostały nagrania z kamer nasobnych nie ma znaczenia, co więcej wynika jasno z pisma K. w K.. Ustawa o policji stanowi bowiem, że nagrania z kamer nasobnych funkcjonariuszy policji przechowywane są przez co najmniej 30 dni, nie dłużej jednak niż 60 dni, gdy nie zawierają dowodów pozwalających na wszczęcie lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego, dyscyplinarnego lub o wykroczenie. Zabezpieczenie nagrań okazało się już więc niemożliwe i nie zależało od decyzji sądu. Odnosząc się z kolei do zarzutu niezabezpieczenia nagrań z monitoringu miejskiego z kasyna oraz okolicy ronda na skrzyżowaniu ul. (...) w miejscu manewrów wykonywanych przez oskarżonego w czasie przeparkowywania to wskazać należy, że obrońca w zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i postępowania przed sądem nie składał wniosku o przeprowadzenie dowodu z nagrań z monitoringu. Niezasadnym jest zatem w tych okolicznościach podnoszenie zarzutu naruszenia prawa do obrony. Skoro bowiem sprawstwo oskarżonego zostało ustalone na podstawie dotychczas zgromadzonego materiału dowodowego, to organ procesowy nie był w ocenie Sądu odwoławczego zobligowany do zabezpieczenia nagrań, na które powołuje się obrońca oskarżonego w apelacji.

Nie można się również zgodzić z zarzutem obrońcy, który wskazuje, że w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia brak jest jakiegokolwiek odniesienia do argumentacji obrony podnoszonej od początku postępowania, że oskarżony nie prowadził pojazdu w chwili zatrzymania, a jedynie przepychał i dlatego policja – instytucja powołana do ścigania przestępców, mająca wszystkie istotne dowody w ręku nie przeprowadziła i nie zabezpieczyła dowodów, nie wystąpiła także o nagrania z monitoringów ulicznych, dostępnych organom ścigania, mogących wyjaśnić wszystkie istniejące w sprawie wątpliwości. Sąd Rejonowy oceniając wyjaśnienia oskarżonego odniósł się do przedstawionej przez niego wersji i wskazał, że wersja przedstawiona przez oskarżonego jest tylko negacją zaistniałych faktów, nie popartą wiarygodnym materiałem dowodowym. Sąd Rejonowy słusznie wskazał, że wersja przedstawiona przez oskarżonego, jakoby nie prowadził pojazdu, a jedynie próbował go przeparkować, a pojazd miał wyłączony silnik, nie została potwierdzona w zeznaniach świadków, którzy zwrócili uwagę na dziwne zachowanie kierującego pojazdem, który poruszał się w tył i w przód. Wyjaśnienia oskarżonego okazały się całkowicie niewiarygodne co słusznie wskazał Sąd I instancji w uzasadnieniu.

Kierunek apelacji obligował również Sąd odwoławczy do kontroli w zakresie wymierzonej oskarżonemu kary, jednakże i w tym zakresie nie stwierdzono jakichkolwiek uchybień. Orzeczona kara grzywny oraz rozstrzygnięcie w zakresie środka karnego oraz świadczenia pieniężnego są odpowiednie do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości czynu, uwzględniają możliwości majątkowe oskarżonego, a przy tym spełnią swoje cele kompensacyjne i wychowawcze.

Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności, Sąd odwoławczy nie znajdując przy tym uchybień określonych w art. 440 k.p.k., podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia – na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji obrońcy, a nie znalazł przy tym uchybień, podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wina oskarżonego, wymierzona kara grzywny, orzeczony środek karny oraz rozstrzygnięcie o świadczeniu pieniężnym i rozstrzygnięcie w zakresie kosztów postępowania przed Sądem I instancji.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sprawstwo oskarżonego i wina w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów i prawidłowo ustalonego stanu faktycznego nie budzą wątpliwości Sądu odwoławczego. Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona przypisanego mu czynu. Wymierzona przez Sąd I instancji kara grzywny jest odpowiednia do stopnia winy oskarżonego, nie przekracza możliwości majątkowych oskarżonego, a ponadto spełni swoje cele kompensacyjne i wychowawcze. Sąd nie dopatrzył się przy tym uchybień w zakresie wymierzonego środka karnego, jak również w zakresie orzeczonego świadczenia pieniężnego, jak i w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania przed Sądem I instancji.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.1

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 634 k.p.k., art. 636 § 1 k.p.k. i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1247) zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki w kwocie 50 zł i wymierzył mu opłatę w kwocie 450 złotych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

Robert Rafał Kwieciński