Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koninie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 254/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Turku z dnia 21 maja 2021r., sygn. akt II K 412/20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na wynik postępowania, a mianowicie art. 7 k.p.k. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu:

- z wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka M. M. a w konsekwencji odmowę nadania im przymiotu wiarygodności, podczas gdy prawidłowa ocena przedmiotowych dowodów prowadzi do wniosku, że są one jasne, logiczne, wewnętrznie spójne i zasługują na przymiot wiarygodności,

- z zeznań świadka D. B. i uznanie, że zeznania świadka są jednoznaczne oraz w pełni wiarygodne, a w konsekwencji uczynienie ich podstawą ustaleń faktycznych w sprawie, podczas gdy prawidłowa ocena tego dowodu, przy uwzględnieniu zasad prawidłowego rozumowania, prowadzi do wniosku, że zeznania te są niespójne i wewnętrznie sprzeczne, świadek przedstawia kilka wykluczających się wersji przebiegu zdarzenia, a tym samym zeznaniom tym nie można nadać przymiotu wiarygodności,

- z zeznań świadka A. K. i uznanie, że zeznania świadka nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, podczas gdy prawidłowa ocena tego dowodu prowadzi do wniosku przeciwnego albowiem z zeznań tych wynika, że przed posesją oskarżonego oprócz radiowozu, nie stał żaden samochód, co ma istotne znaczenie dla oceny dowodu z zeznań świadka D. B. i dokonanie ustaleń faktycznych w sprawie,

- z zeznań świadków A. U. i J. B. i uznanie, że zeznania te potwierdzają wersję świadka D. B., podczas gdy świadkowie nie mogli mieć wiedzy na temat tego co świadek D. B. robił przed ich przybyciem i czy przez cały czas obserwował posesję oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 k.p.k.), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.). Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 k.p.k.

W wywiedzionej apelacji skarżący obrońca próbuje dać prymat wyjaśnieniom oskarżonego, a także zeznaniom świadka M. M., a negować pozostały materiał dowodowy, w szczególności w postaci zeznań świadka D. B. i przesłuchanych w sprawie funkcjonariuszy policji. To właśnie w szczególności te dowody - Sąd I instancji uznał słusznie za wiarygodne i stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Nie ma wątpliwości, iż oskarżony kierowała pojazdem w stanie nietrzeźwości.

Wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy Sąd I instancji słusznie uznał za wiarygodne zeznania świadka D. B.. Podkreślić należy, iż te rozbieżności w zeznaniach ww. świadka, na które powołuje się skarżący wynikać mogą jedynie z upływu czasu i nie dotyczą one najistotniejszych okoliczności w niniejszej sprawie. Zeznania tego świadka złożone w toku postępowania przygotowawczego, tj. w niewielkiej odległości czasowej od zdarzenia, uznać należy za najbardziej szczegółowe, precyzyjne i bezsprzecznie wskazujące na sprawstwo oskarżonego A. P.. Zauważyć jednak należy, a czego stara się nie dostrzegać skarżący, że świadek D. B. na każdym etapie postępowania wskazywał, iż w dniu zdarzenia jechał bezpośrednio za pojazdem oskarżonego, który poruszał się po drodze zygzakiem. Co najważniejsze za każdym razem podkreślał, iż w przedmiotowym pojeździe znajdowała się tylko jedna osoba – był to oskarżony.

Tym samym w oparciu o powyższe rozważania i przede wszystkim stanowisko świadka D. B., które z kolei wsparte zostało zeznaniami przybyłych na miejsce zdarzenia funkcjonariuszy policji – Sąd I instancji słusznie odmówił waloru wiarygodności zeznaniom świadka M. M.. Z całą pewnością stanowiły one jedynie próbę wsparcia linii obrony oskarżonego, jednak nie znalazły potwierdzenia w pozostałym, uznanym za wiarygodny, obiektywnym materiale dowodowym.

Analogicznie należy traktować zarzuty skarżącego w zakresie dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny zeznań świadków A. U. i J. B.. Owszem - świadkowie Ci wiedzę o tym co świadek D. B. robił przed ich przybyciem na posesję oskarżonego powzięli od samego świadka D. B., jednak odkreślić należy, iż jako osoby obce dla oskarżonego nie mieli żadnych podstaw by oskarżonego pomawiać. Przy czym zeznania funkcjonariuszy policji również potwierdzają sprawstwo oskarżonego, choćby fakt zastania oskarżonego przy pojeździe, którego silnik był jeszcze ciepły, oskarżony kilkukrotnie zmieniał wersje co do okoliczności spożycia przez niego alkoholu, twierdził, ż wymieniał przy samochodzie tylko olej, jednak nie potrafił odpowiedzieć na żadne z konkretnych pytań zadawanych przez funkcjonariuszy.

Wbrew twierdzeniom skarżącego prawidłowo Sąd I instancji uznał, iż zeznania świadka A. K. nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem świadek ten nie był naocznym świadkiem zdarzenia. Świadek ww. wyszedł na podwórko dopiero, gdy na miejsce dotarli funkcjonariusze policji, nie był na miejscu rozmowy z oskarżonym, a jedynie

obserwował fragment zdarzenia z odległości. Ponadto świadek wcześniej nie wychodził z domu i nie widział czy oskarżony wyjeżdżał z miejsca zamieszkania.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania i omówione dowody – nie ulega żadnej wątpliwości, iż oskarżony A. P. dopuścił się przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

Wobec powyższego zarzuty skarżącego stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu orzekającego.

Wniosek

- zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji skarżącego, a nie znalazł przy tym uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1 Sprawstwo i wina oskarżonego

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sprawstwo i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 636 §1 k.p.k., w zw. z art. 2 ust. 1 pkt. 2 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r.
o opłatach w sprawach karnych, wobec nieuwzględnienia apelacji, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 50 złotych i wymierzył za postępowanie odwoławcze opłatę w kwocie 400 złotych.

7.  PODPIS

Robert Rafał Kwieciński

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina ,sprawstwo

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

Zmiana