Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koninie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 271/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kole z dnia 23.06.2021 r., sygn. akt II K 167/21.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Oskarżyciel publiczny orzeczeniu zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 66 § 1 k.k. i warunkowe umorzenie postępowania w sytuacji, gdy brak jest podstaw do zastosowania warunkowego umorzenia postępowania karnego w niniejszej sprawie.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora okazała się zasadna i doprowadziła do wydania orzeczenia o charakterze reformatoryjnym.

Sąd odwoławczy podziela stanowisko prokuratora, iż w niniejszej sprawie w oparciu o prawidłowe ustalenia co do sprawstwa i winy oskarżonego, brak jest podstaw do zastosowania wobec niego instytucji warunkowego umorzenia postępowania.

Zgodnie z art. 66 § 1 k.k. sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwa umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. W tym miejscu podkreślić należy, iż zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania jest możliwe tylko wtedy, gdy wyżej wskazane przesłanki zachodzą koniunkcyjnie. Ponadto instytucja ta może być stosowania w przypadku drobnych przestępstw, w których zachowanie sprawcy, choć sprzeczne z prawem nie wymaga surowej represji karnej. Wszystkie przesłanki warunkowego umorzenia postępowania bezwzględnie muszą ziścić się w momencie stosowania tego instrumentu probacyjnego. W przedmiotowej sprawie wątpliwość
Sądu odwoławczego budzi ustalenie stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Wbrew twierdzeniom Sądu I instancji, o znacznym stopniu społecznej szkodliwości świadczy wysokie stężenie środka odurzającego we krwi oskarżonego pod wpływem którego oskarżony kierował pojazdem. Oskarżony znajdował się pod wpływem środków odurzających w postaci Δ9 – tetrahydrokannabinolu w stężeniu 4,2 ng/ml i jego metabolitu tj. karboksytetrahydrokannabinolu w stężeniu 23ng/ml, co wskazuje na oddziaływanie na ośrodkowy układ nerwowy jak alkohol w stężeniu powyżej 0,5‰,, zatem jest to już wartość istotnie upośledzająca funkcje psychofizyczne człowieka. Nadto w tym stanie oskarżony kierował samochodem w godzinach popołudniowych, stwarzając tym samym duże niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia innych uczestników ruchu, co przemawia za uznaniem, że stopień społecznej szkodliwości jego czynu był znaczny. Bez większego znaczenia jest tu fakt, że przed zatrzymaniem oskarżony zdążył przejechać niedługi odcinek drogi i że nie popełni żadnego wykroczenia. Oskarżony wyjaśnił, że dzień wcześniej, tj. 31 stycznia 2021 r. w godzinach wieczornych palił marihuanę w dość dużej ilości (k. 29v). Wyjaśnieniom tym przeczy jednak opinia biegłego z której wynika, że po zapaleniu przetworów ziela konopi indyjskiej maksymalne stężenie (...) we krwi osiąga wartość w zakresie 80-120 ng/ml w ciągu kilku minut. po około jednej godzinie od zapalenia poziom we krwi spada do zakresu 10-3ng/ml, by po następnych 3-6 godzin spadać do wartości niższej aniżeli 1ng/ml. Stwierdzone więc stężenie (...) we krwi oskarżonego na poziomie 4,2ng/ml świadczy o tym, ze oskarżony musiał zażyć środek odurzający godzinę do maksymalni trzech przed zatrzymaniem. W takim stanie oskarżony udał się na rozmowę o pracy w charakterze kierowcy busa. Jego wyjaśnienia jakoby zażył ten środek celem uśmierzenia bólu jawią się jako naiwne i niewiarygodne. W świetle powyższego, w ocenie Sądu oskarżony miał świadomość, iż po zażyciu marihuany, w jego organizmie nadal będzie znajdował się środek odurzający.

We krwi osób, które zażyły przetwory ziela konopi indyjskiej można w krótkim czasie stwierdzić

obecność zarówno Δ9 tetrahydrokanabinol jak i jego nie aktywny metabolit – kwas 11-nor-6- karboksytetrahydrokanabinolowy (karboksy - (...)). Często z uwagi na jego bardzo krótki okres wykrywalności nie stwierdza się Δ9 tetrahydrokanabinolu we krwi a jedynie obecność karboksy - (...). Zażywanie przetworów ziela konopi indyjskiej prowadzi między innymi do: poprawy nastroju, wesołkowatości, zrelaksowania, wyostrzenia zmysłów, wzrostu apetytu, wysuszenia błon śluzowych, zaburzeń widzenia, halucynacji, spowolnienia reakcji, stanów lękowych, ataków paniki, zaburzeń pamięci krótkoterminowej oraz zaburzeń pracy serca. Interpretacja wpływów oznaczonego poziomu (...) lub karboksy - (...) na sprawność psychofizyczną człowieka może sprawiać trudności. W Krakowskich Zeszytach Sądowych z czerwca 2007 roku nr 6(198) strona 22 podano, że stan po użyciu środka odurzającego odpowiada stanowi po użyciu alkoholu, a stan pod wpływem - stanowi nietrzeźwości. Zgodnie z raportem Światowej Organizacji Zdrowia ( (...), A. 28, 1995), wpływ efektu rekreacyjnej dawki (wypalenie ± 0.5 g konopi – cannabis o zawartości 2-3 % (...)) naupośledzenie zdolności psychomotorycznej kierowcy jest porównywalny do zakresu 0.7 – 1 ‰ (promille) alkoholu we krwi. W związku z powyższym w interpretacji przyjmuje się zawsze wspólne stanowisko z zachowaniem odpowiedniej ostrożności opiniodawczej. Stwierdzając obecność czynnego związku we krwi w stężeniu powyżej 2.0 ng/ml, wskazuje się na stan pod wpływem, względnie obecność czynnego związku we krwi w niskim stężeniu (poniżej 0.2 ng/ml) z zauważalnymi objawami odnotowanymi w protokole pobrania krwi - stan pod wpływem. Dopiero w przypadku obecności czynnego związku we krwi w niskim stężeniu (poniżej 2.0 ng/ml, tj. około progowej analitycznej oznaczalności (...) bez wskazania zauważalnych objawów, trudno się jednoznacznie wypowiedzieć. Związek może oddziaływać na sprawność psychofizyczną kierowcy, ale nie wiadomo, czy na pewno nastąpiło takieoddziaływanie. Wówczas najczęściej przyjmuje się stan po użyciu jako bardziej korzystny dla badanego. Zgodnie z dostępnym piśmiennictwem przyjmuje się, że przy ustalonym poziomie 10 ng/m i wyżej (...) we krwi występują ewidentne, niekwestionowane zaburzenia psychomotoryczne. W przypadku, kiedy oznacza się we krwi tylko karboksy - (...) uznaje się, że osoba badana zażyła przetwory ziela konopi indyjskiej, czyli może być po użyciu, ale nigdy pod wpływem. Przy stężeniu poniżej 100 ng/ml można dodać, że wskazuje to na okazjonalne przyjmowanie. Stężenie tego związku wynoszące 100-200 ng/ml świadczy o częstym, chronicznym, a nie okazjonalnym przyjmowaniu. (Por. R. W.. Aktualne możliwości diagnostyczno-interpretacyjne w opiniowaniu sądowo – lekarskim wpływu wybranych związków psychoaktywnych na zdolność psychomotoryczną człowieka.

W ocenie Sądu odwoławczego, Sąd Rejonowy w sposób pobieżny odniósł się do stopnia winy oskarżonego. Stwierdzone w jego krwi stężenie 4,2ng/ml (...) plasuje się dwukrotnie powyżej oznaczalnego progu pod wpływem tego środka, wynoszącego 2,0ng/ml. P. U. w chwili czynu miał ukończone 26 lat, zatem uznać należy iż posiadał wystarczające doświadczenie życiowe oraz wiedzę, które wymagają oceny jego winy jako większej niż nieznacznej. Pomimo świadomości zażycia marihuany, zdecydował się na jazdę samochodem. Nie bez znaczenia na gruncie niniejszej sprawy jest przy tym okoliczność, iż oskarżony w tym stanie jechał na rozmowę o pracę w charakterze kierowcy. Jego zachowanie wskazuje zatem, że nie tylko zlekceważył podstawową zasadę ruchu drogowego, ale nie dbał również o bezpieczeństwo innych osób. W świetle powszechnego potępienia zachowań polegających na kierowaniu pojazdami mechanicznymi w stanie nietrzeźwości czy podobnie działającego środka odurzającego, nie sposób uznać w realiach ujawnionych w niniejszej sprawie, by stopień winy czy też społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie były znaczne.

Wszystkie opisane powyżej czynniki wskazują na wysoki poziom zawinienia oskarżonego oraz znaczną wagę naruszonych przez niego obowiązków. Instytucja warunkowego umorzenia postępowania winna być stosowana wyjątkowo, gdy przestępstwo jest incydentalne, a sprawca nie chciał go popełnić, żałuje swojego czynu
i wszelkie okoliczności świadczą o tym, że więcej tego nie zrobi. Tymczasem dorosły
i odpowiedzialny człowiek, chcący ubiegać się o pracę w charakterze kierowcy powinien był wiedzieć, że po zażyciu marihuany nie powinien prowadzić pojazdu. W przedmiotowej sprawie Sąd odwoławczy nie znalazł jakichkolwiek okoliczności łagodzących, działających na korzyść oskarżonego, natomiast w sprawie występuje znaczne nasilenie okoliczności obciążających. Wobec powyższego, Sąd Rejonowy nie miał podstaw do przyjęcia, iż wina oraz społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie są znaczne. W konsekwencji Sąd odwoławczy podzielił stanowisko prokuratora, iż Sąd Rejonowy zbyt pobieżnie ocenił przesłanki warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonego P. U..

W konsekwencji Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że oskarżonego P. U. uznał za winnego tego, że w dniu 1 lutego 2021r. na ul. (...) w K. w woj. (...) kierował samochodem marki B. o nr rej. (...) znajdując się pod wpływem środków odurzających w postaci Δ9 – tetrahydrokannabinolu w stężeniu 4,2 ng/ml i jego metabolitu tj. karboksytetrahydrokannabinolu w stężeniu 23ng/ml, co wskazuje na oddziaływanie na ośrodkowy układ nerwowy jak alkohol w stężeniu powyżej 0,5‰, to jest dokonania przestępstwa z art.178a § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie tego przepisu w zw. z art.33 § 1 i 3 k.k. wymierzył mu karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych. Kara grzywny w tym wymiarze jest odpowiednia do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu, a przy tym uwzględnia możliwości majątkowe oskarżonego oraz spełni swoje cele kompensacyjne i wychowawcze.

Jednocześnie Sąd odwoławczy wobec skazania oskarżonego za zarzucany mu czyn, na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B prawa jazdy na okres 3 lat.

Ponadto stosownie do treści art. 43a § 2 k.k. Sąd odwoławczy wobec skazania oskarżonego za zarzucane przestępstwo orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 złotych.

Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności, Sąd odwoławczy nie znajdując przy tym uchybień określonych w art. 440 k.p.k., podlegających uwzględnieniu
z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia – na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

Wniosek

Oskarżyciel publiczny wniósł o uchylenie powyższego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd w toku kontroli instancyjnej nie znalazł uchybień, podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia, a w sprawie nie zachodzi również konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego na nowo. Przy jednoczesnym podzieleniu przez Sąd odwoławczy zarzutu zawartego w apelacji skarżącego, Sąd zmienił zaskarżony wyrok w opisanym zakresie, wobec zniesienia takiego zakazu w obecnie obowiązującej procedurze.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1 Zaliczenie oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów okresu zatrzymania prawa jazdy, poczynając od dnia 1 lutego 2021 r.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd nie dopatrzył się uchybień w zakresie zaliczenia oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów okresu zatrzymania prawa jazdy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że oskarżonego P. U. uznał za winnego tego, że w dniu 1 lutego 2021r. na ul. (...)
w K. w woj. (...) kierował samochodem marki B. o nr rej. (...) znajdując się pod wpływem środków odurzających w postaci Δ9 – tetrahydrokannabinolu w stężeniu 4,2 ng/ml i jego metabolitu tj. karboksytetrahydrokannabinolu w stężeniu 23ng/ml, co wskazuje na oddziaływanie na ośrodkowy układ nerwowy jak alkohol w stężeniu powyżej 0,5‰, to jest dokonania przestępstwa z art.178a § 1k.k. i za przestępstwo to na podstawie tego przepisu w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. wymierzył mu karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych; na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B prawa jazdy na okres 3 lat; na podstawie art. 43 a § 2 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 zł .

Zwięźle o powodach zmiany

Kontrola instancyjna wykazała, iż stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest wyższy niż nieznaczny, stąd zastosowanie wobec oskarżonego przez Sąd meriti instytucji warunkowego umorzenia postępowania na okres 2 lat próby okazało się niesłuszne i Sąd odwoławczy skazał oskarżonego za zarzucany mu czyn z art. 178a § 1 k.k., wymierzając mu karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych. Kara grzywny w tym wymiarze jest odpowiednia do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu, a przy tym uwzględnia możliwości majątkowe oskarżonego oraz spełni swoje cele kompensacyjne i wychowawcze.

Jednocześnie Sąd odwoławczy wobec skazania oskarżonego za zarzucany mu czyn,
na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B prawa jazdy na okres 3 lat.

Stosownie do treści art. 43a § 2 k.k. Sąd odwoławczy wobec skazania oskarżonego za zarzucany mu czyn orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 złotych.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 634 k.p.k., art. 636 § 1 k.p.k. i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach
w sprawach karnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1247) zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki w kwocie 20 zł (ryczałt za doręczenia) i wymierzył mu opłatę w kwocie 200 złotych za obie instancje.

1PODPIS

Agata Wilczewska

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Kole

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Zastosowanie wobec oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana