Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ka 373/23 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Koninie z 2024-02-02

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 373/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 28 lipca 2023r., sygn. akt II K 169/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

2.

Oskarżony zarzucał, że:

- Sąd Rejonowy nie był bezstronny i obiektywny, a rozprawa od początku była prowadzona w sposób mający udowodnić oskarżonemu popełnienie zarzucanego czynu,

- Sąd I instancji dał wiarę powołanym przez stronę pokrzywdzoną świadkom, których zeznania były w całości oparte na wiedzy jaką pozyskali od pokrzywdzonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja okazała się bezzasadna.

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie powziął wątpliwości, co do winy i sprawstwa oskarżonego, a argumentacja skarżącego ma jedynie charakter polemiczny wobec prawidłowo poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych. Jednocześnie Sąd odwoławczy nie dopatrzył się naruszeń przepisów postępowania w zakresie oceny materiału dowodowego, w tym zeznań świadków U. N., T. N., K. K. oraz zeznań pokrzywdzonej.

Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. wtedy, gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowi wyraz rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), jest wyczerpujące i logiczne – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, uargumentowane w uzasadnieniu wyroku. Kontrola instancyjna wykazała, iż Sąd meriti przy ocenie zgromadzonego materiału dowodowego nie naruszył żadnego z ww. przepisów. Sąd I instancji rozważył całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, dokładnie i wnikliwie przeanalizował dowody świadczące zarówno na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonego i wyprowadził z nich trafne wnioski.

Wbrew stanowisku oskarżonego, Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ocenił zarówno zeznania świadków U. N., T. N., K. K.. Prawidłowo ocenił też zeznania pokrzywdzonej H. M.. Świadkowie nie byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia z dnia 9 maja 2020r. i wiedzę o tym zdarzeniu czerpali od pokrzywdzonej. Jednakże nie można pominąć faktu, iż zeznania tych świadków są spójne, logiczne, wzajemnie zbieżne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Świadek T. N. i świadek U. N. przyznali, że nie widzieli, jak oskarżony uderzył pokrzywdzoną w dniu 9 maja 2020r., jednakże zeznali, iż pokrzywdzona zadzwoniła do U. N. następnego dnia, tj. 10 maja 2020r. i mówiła, że została pobita. Wówczas też świadek T. N. przyjechał po H. M. i przywiózł ją do swojego domu a następnie zawiózł ją do przychodni do G., gdzie zbadał pokrzywdzoną, wykonał zdjęcie RTG i stwierdził wówczas u pokrzywdzonej obrzęk warg i policzka, tkliwość zębów, podejrzewał złamanie kości szczęki. U. N. sporządziła dokumentację medyczną. Świadkowie pomagali następnie H. M. znaleźć chirurga szczęki, jednakże gabinety były zamknięte. Ostatecznie H. M. postanowiła wrócić do domu bowiem czuła się zmęczona i była obolała. Zgodzić się należy za Sądem I instancji, iż fakt, że świadkowie są znajomymi pokrzywdzonej nie wyklucza przyznania waloru wiarygodności zeznaniom tych świadków. Zeznania te znalazły bowiem potwierdzenie w zeznaniach świadka J. D., sporządzonej dokumentacji medycznej, opinii biegłego M. G.. Nadto zeznania K. K.. były logiczne, świadek wypowiadała się tylko na te okoliczności, na które posiadała wiedzę, jej zeznania nie były tendencyjne ani gołosłowne i również znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Nie jest przy tym istotne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, w którym dokładnie miejscu oskarżony uderzył H. M. – czy było to w łazience czy też przy łazience. Jak relacjonowali świadkowie U. N. i T. N., pokrzywdzona była wówczas zdenerwowana, roztrzęsiona, nie potrafiła dokładnie opisać zdarzenia z dnia 9 maja 2020r., wskazywała, że chyba straciła przytomność. Istotnym jednak jest to, że z materiału dowodowego wynika bezsprzecznie, że H. M. została uderzona przez oskarżonego w dniu 9 maja 2020r., co spowodowało u niej naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż 7 dni.

Również nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy jawi się to, że H. M. nie wezwała na miejsce zdarzenia Policji, nie udała się na (...), nie udała się do chirurga szczęki. Z materiału dowodowego wynika, że H. M. była wówczas roztrzęsiona, zdezorientowana, nie wiedziała co ma robić, nie potrafiła dokładnie opisać całego zdarzenia, była obolała. W tym stanie kolejnego dnia szukała pomocy u przyjaciół, będących lekarzami. Pokrzywdzona nie posłuchała ich rad, nie chciała zawiadomić Policji bowiem odczuwała wstyd, że pobił ją mąż, nie wiedziała co ma powiedzieć funkcjonariuszom. Po wykonaniu badań, T. N. wraz z żoną chcieli zawieźć pokrzywdzoną do chirurga szczęki, jednakże wszystkie gabinety były zamknięte. H. M. czuła się natomiast tak zmęczona i obolała, że chciała jedynie wrócić do domu.

Nie ma też znaczenia fakt, że pokrzywdzona składając zawiadomienie do prokuratury nie nadmieniła nic na temat zdarzenia z dnia 9 maja 2020r., a uczyniła to dopiero później. Podobnie nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy również fakt, że B. M. w toku postępowania sądowego odmówił składania zeznań. Świadek jest synem oskarżonego i pokrzywdzonej, a zatem miał prawo odmówić składania zeznań. Natomiast całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie jednoznacznie wskazywał na fakt, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu.

Wbrew twierdzeniu skarżącego Sąd odwoławczy nie dopatrzył się żadnych nieprawidłowości w ocenie sporządzonej przez biegłego ortopedę opinii. Opinia ta jest jasna, rzeczowa i pozbawiona sprzeczności. Sporządzona została przez specjalistę posiadającego należytą wiedzę i kwalifikacje. Wbrew twierdzeniu skarżącego wywody biegłego nie były pełne domniemań i przypuszczeń. Tym samym zarzuty co do opinii biegłego podniesione w apelacji jawią się jako gołosłowne.

Sąd odwoławczy nie dopatrzył się również żadnych przejawów braku obiektywizmu ze strony Sądu przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy. Rejonowego. Sąd przeprowadził całe postępowanie z poszanowaniem wszelkich zasad i przepisów prawa.

Mając na uwadze powyższe, Sąd odwoławczy nie znajdując przy tym uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Koninie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji, a nie znalazł przy tym uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia. W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w ocenie Sądu odwoławczego, sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie przypisanego czynu nie budzi wątpliwości.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1 Sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu, orzeczona kara grzywny, orzeczona nawiązka na rzecz pokrzywdzonej, rozstrzygnięcie w zakresie zasądzenia od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżycielce posiłkowej oraz rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania przed Sądem I instancji.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sprawstwo oskarżonego oraz wina w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów i prawidłowo ustalonego stanu faktycznego nie budzi wątpliwości Sądu odwoławczego. Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona przypisanego mu czynu. Wymierzona przez Sąd I instancji kara jest odpowiednie do stopnia winy oskarżonego, społecznej szkodliwości czynu, a ponadto spełnia swoje cele kompensacyjne i wychowawcze. Również wysokość nawiązki jest odpowiednia do rozmiaru doznanej przez pokrzywdzoną krzywdy. Sąd nie dopatrzył się uchybień w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach za postępowanie przed Sądem I instancji.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz.U.2023.123 ze zm.), wobec nieuwzględnienia apelacji, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 50 złotych i wymierzając oskarżonemu za postępowanie odwoławcze opłatę w kwocie 120 złotych.

.

7.  PODPIS

Agata Wilczewska

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony M. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Szuster
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Koninie
Data wytworzenia informacji: